• About
  • Oor Tannie Frannie

Tannie Frannie

~ My terapie vir oudword

Tannie Frannie

Monthly Archives: Julie 2018

MAMMA MIA, DIE LEWE IS GOED

31 Dinsdag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 14 Kommentaar

Twee redes waarom Ilse se inskrywing herblog is: eerstens, haar heerlike Afrikaans en tweedens – Towerinne, kyk net wat beteken “tiramisu”! Vanpas, nie waar nie?

ilsezietsmanblog

First published in Die Burger, February 2014

Om die ware Italiaanse manier van dinge doen (en van kosmaak natuurlik) te beleef, is nie te moeilik as jy by ‘n paar ingeburgerde Italianers begin uitvis nie. Hulle ken die kuns van la dolce vita, die goeie lewe.

 ‘n Vlieërskieër wat kan pizza’s maak

Dis een ding om van Noord-Italië na die Kaap te verhuis omdat die vlieërski hier so goed is; dis ‘n ander ding om jou eie pizzeria oop te maak en dan nie tyd vir vlieërski te hê nie.

Giuseppe Donini glimlag van oor tot oor. Dis nog steeds héérlik om in Somerset-Wes te woon en sy eie restaurantjie te bedryf; al kom hy nie op die water uit nie. In die Kaap is die lewe goed. Soms beter as in sy geboorteland, glimlag hy ondeund.

Guiseppe is mal oor Kaapstad

By Giuseppe’s word dunkorspizza’s a la Italia bedien. Sonder tierlantyntjies. Selfs sonder ‘n…

View original post 886 more words

Seekuier met die kinders

29 Sondag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 34 Kommentaar

Laatlam se skoonouers vat my in styl lughawe toe; ons drink koffie en hulle begelei my tot by die instaphek. ‘n Korte uur en ‘n half later kry ek my bagasie op Port Elizabeth en kies koers na waar ek my dierbares uit Ierland (het nie geweet hulle gaan my ook kom ontmoet nie!) agter glas in ‘n kafee sien sit, net om vlak voor hulle vas te steek en te besef die uitgang is iewers anders. Ek waai verwoed – en verleë – en verander van koers na die uitgang, waar my dierbares uit die VSA vir my staan en wag. Intussen storm die twee kleinkinders by die kafee uit en ons voer ‘n ikoniese ontmoetingstoneel op, wat natuurlik veroorsaak dat ouma se trane loop…

Dis die begin van vier juweeldae, wat binne ‘n oogwink verbyvlieg. Al drie my kinders, met hulle geliefdes, saam by die wintersee van Jeffreysbaai: wit strande, rotspoeletjies, skulpe en sandkastele, turkooisblou water en goue son.

My liewe dogter het ‘n professionele fotograaf gekry om die heel eerste middag te kom foto’s neem, “…want dan het ons nog nie baklei nie…” Die oggend plas ons in die rotspoeletjies rond, maar daardie middag steek die gebruiklike verskriklike wind op waaraan ons op ons somervakansies hier gewoond geraak het. Waaiers sand swiep deur die lug – hier gaan ons nie vandag lieflike familiefoto’s met die see as agtergrond geneem kry nie! Een of twee word darem gekiek, so teen die wind in…

Family

Ons verkas noodgedwonge na ‘n beskutte parkie; watter teleurstelling vir my dogter, wat so graag ons foto’s teen die wilde Afrika-see wou gehad het! Ek kan sien sy’s teleurgesteld, maar sy byt op haar tande en speel en lag saam, sodat ons uiteindelik pragtige foto’s geneem kry. Ek onthou die dag toe haar boetie ‘n splinternuwe fiets moes kry omdat sy fiets gesteel is deurdat hy dit nie loop bêre het nie. Oop en bloot het dit teen die garagemuur gestaan en leun en toe was dit weg. Wat kon ons anders doen, die kind moes ‘n vervoermiddel hê! In plaas daarvan om ‘n verontregte bohaai op te skop, het my dogter haar ou pienk fietsie uit sy bêreplek gaan haal en hom silwerskoon gewas en blinkgevryf…

Family-36

Op dag 2 leer klein Frans my Magic Cards speel (ouma wen, want sy kaarte was swak!) en daarna sleep ek agter die kinders aan deur die winkels. My tyd van begeer en opgaar is verby, ma is so effens verveeld. Ons kry ‘n restaurant met ‘n mooi see-uitsig en dit word ‘n gesellige middagete. Later speel ons op die strandhuis se grasperk voor die rooi aalwynvlamme. Klein Frans het ‘n Amerikaanse voetbal present gekry. Hy hou dit soos ‘n kleinood vas en gooi en vang met wie ookal gewillig is om saam te speel. Hy laat my aan ‘n kameelperdjie dink, so asof hy nie heeltemal tuis is met die lengte van sy ledemate nie. Weet julle hoe voel dit as ‘n kleinkind mens al waterpas in die oë kyk? Hy word vanjaar dertien en my Amerikaanse skoonseun sê hy sien kans vir ‘n kinderhuis met dertien sulke seuntjies, in plaas van die nege wat hulle wel het. Die braaivuur gloei gesellig, boeties en sussie het jare se gesels om in te haal, twee nefies en twee niggies leer mekaar ken.

Dag 3 tref ‘n maagvirus ons geselskap… Nouja, dis mos maar die lewe:

‘n Druppel gal is in die soetste wyn;

‘n traan is op elk’ vrolik’ snaar,

In elke lag ‘n sug van pyn,

In elke roos ‘n dowwe blaar.

Uit Skoppensboer – Eugène Marais

Vandag is daar geen sprake van Stormsriviermond toe ry nie… Ons kies koers na die strand waar die mooiste skulpies te vinde is. Die middag bring ons weer op die grasperk deur en toe gaan ons na Die Walskipper vir aandete, ‘n restaurant reg op die marine se strand, mens sit met jou voete in die sand! Marissa, ons vriendelike kelnerin, kom nooi ons om soetjies en versigtig na die rob te gaan kyk wat in die donker teenaan die rotse sit en uitrus van sy lang swem, voordat hy verder gaan. Sy steel my hart, des te meer omdat sy vir my klein pasella bakkies heerlike stoweboontjies en pampoenkoekies inskep – hoe het sy geweet hierdie tannie smag na boerekos?

Dag 4: Ons ry vir die dag Stormsriviermond toe. By Stormsrivierbrug staan ons by die kompleks se uitkykplek en koeldrank drink, toe die oulikste diertjie sy verskyning daaronder in die bosse maak (slim ook, want duidelik is hierdie ‘n plek waar die outjie dikwels iets te ete kry) – ‘n mongoose, en niemand weet wat dit in Afrikaans is nie. Het nou in die woordeboek gaan kyk, dis ‘n muishond, maar o aarde, daar’s omtrent vyf verskillende soorte in SA! Dalk moet dié enetjie maar ‘n mongoose bly?

Die heerlike warm dag verloop salig. Albei pa’s baljaar met hulle kinders in die water, ‘n klomp van ons stap na die hangbrug toe.  Laatmiddag ry die ander, maar my Amerikaanse kinders en ek vertoef nog in die skemering. Ons vra by die winkeltjie wanneer die hekke sluit – dis eers seweuur. So stap ons af in die rigting van die Groot Rots, sit en kyk hoe die aandgloor in die rotspoele weerkaats, beleef die vrede van die see en die reënwoud. Watter towerplek is dit tog dié!

Aandgloor

Dag 5: My dogter is siek en ons moet terugvlieg Jhb toe. Ek bestuur tot by PE, met my hart in my keel, maar haar man is ‘n wonderlike ondersteunende teenwoordigheid. (Self kan hy nie bestuur nie, want hy is nie gewoond aan “shift-stick”, soos die Yanks die ratte noem nie.) Ewe kalmpies sê hy egter: “I think you’re in third gear,” en ek besluit om maar seker te maak – ja, inderdaad! Daarna het dit darem beter gegaan met die ratte saam… Op die lughawe lê my meisiekind met haar kop op my been en my hand rus op haar skouer. Ek weet sy voel misrabel, maar ek is so dankbaar vir hierdie kort ou rukkie wat ek haar nabyheid so onbeskaamd kan koester…

 

Blog-uitdaging: Kaleidoskoop, hoofstuk 5 – bieg, of padgee?

27 Vrydag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 33 Kommentaar

Hierdie is ‘n vervolgverhaal deur verskillende bloggers. Om die eerste 4 hoofstukke te lees, klik op die InLinkz skakel hieronder.

Om aan hierdie uitdaging deel te neem, lees die reëls by hierdie skakel.

InLinkz skakel: http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=789999

Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls(2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22)

VRYWARING

Volgens hoofstuk 1 is Oom Esra Nellie se ma se enigste broer. Hoofstuk 4 verwys egter na hom as Nellie se pa se broer, wat interessante nuwe moontlikhede skep. Met behulp van die spoor wat daar gelê word, sou mens bv. so verder kon skryf:

“Nee,” besluit Esra Viljee, “Ek sien nie kans vir die hospitaal nie! Hier dood ek vandag – of dalk nie. Solank ek net die waarheid oor Nellie neergeskryf kry, gee ek nie juis om wat met my gebeur nie.”

Hy klem die pen vas en begin skryf:

Nellie, my kind, jy was nog altyd verstandig, daarom glo ek jy sal weet wat om te doen.

Jy is regtig my eie kind, ek en jou ma was lief vir mekaar. Jare lank al pers jou oudste broer my af, want hy ken ons storie. Ek het maar altyd betaal, want ek was bang vir die gevolge as die waarheid sou uitkom. Ek kan nie meer betaal nie, my geld is op, dis nog net die plaas wat oorgebly het. Jy moet een derde van die plaas erf, my kind, sorg tog dat Chris en Klara dit so vir Oom Dewald Prokureur sê.

Vergewe my dat ek

Esra syg vooroor en die pen glip uit sy kragtelose hand.

“Pa? Pa, Pa!” Klara skud aan Oom Esra se skouer. Hy haal nog floutjies asem, sien sy. “Help, help – Ma, bel die ambulans!”

Wanneer die ambulans in die verte verdwyn, met Klara en Tannie Krissie in haar nuwe Mercedes en ‘n stofwolk agterna, kom Lettie die chaos in die studeerkamer opruim soos wat sy aangesê is. Sy sien die handgeskrewe nota op die lessenaar lê en haar oog vang Nellie se naam. Die huis is so leeg sonder daardie meisie, wat altyd so gaaf en vriendelik teenoor almal was! Nuuskierig lees sy verder, terwyl sy met dankbaarheid aan die geletterdheidsklasse op die bure se plaas terugdink. As sy klaar gelees het, gaan staan sy by die venster oor die veld en uitkyk. Hierdie nota gaan ‘n hele familie uitmekaarskeur. Hoe nou gemaak? Moet sy dit eenvoudig opskeur en weggooi, of moet sy dit net daar op die tafel los?

Tot tyd en wyl ons uitsluitsel oor die verwantskap tussen Nellie en Oom Esra kry, bepaal ek my liefs by Nellie se storie.

@ Hester van Dis Ekke: Dis nie jou kommentaar iewers op een van die ander hoofstukke wat hierdie wending veroorsaak het nie, belowe! Ons dink seker maar eenders.

Die laaste deel van hoofstuk 3 het so gelui:

Jakkie begin ernstig beduie, en die man met die sagte, mooie oë lag.

Goed Jakkie, kom ons vra haar. Juffrou, kan ons jou ñ geleentheid gee en iewers gaan aflaai, of is Kimberley nie jou eindbestemming nie?

In daardie oomblik weet Nellie dat sy ñ lewensbelangrike besluit moet neem, een wat haar toekoms gaan bepaal.

Bly sy, of gaan sy…

*********************

Hoofstuk 5: Bieg, of padgee?

Nellie se oë skiet weer vol trane. “Eintlik weet ek nie regtig waarheen nou nie… Kan julle dalk ‘n gastehuis aanbeveel?”

Jakkie se mamma kyk haar ondersoekend aan. Sy merk op dat die verwese meisie, nadat sy vir Renier handgegee het, weer haar arm koesterend om Jakkie se skouertjies slaan. Net daar besluit sy: “Nou maar dan beveel ek my eie huis aan, dis nie ‘n amptelike gastehuis nie, maar jy kan so lank as wat jy wil verniet daar bly, totdat jy weet waarheen nou!” Nellie probeer teëstribbel, maar haar verligting is duidelik sigbaar. Sy het weliswaar vroeg-vroeg geleer om haar gesigspiere te bedwing, maar haar uitdrukkingsvolle blou oë kon sy nooit so onder beheer kry nie. Miskien was dit haar pragtige oë, saam met die koringkleurige bos krulhare, wat jare vantevore Tannie Krissie se onmiddellike argwaan teenoor die arme ou dogtertjie ontketen het.

“My naam is Marlie van den Berg,” gaan die ouer vrou voort, “en ek gaan nie ‘nee’ aanvaar nie! Kom, Renier, vat ons almal huis toe, asseblief?” Nellie moet nou vinnig dink: hoe gaan sy haarself voorstel? As Oom Esra en Chris op Kimberley na haar kom soek, gaan hulle haar sommer gou opspoor as sy haar regte naam gebruik! “Ek is Suné Davel,” antwoord sy, “Baie dankie vir jou gasvryheid, Marlie!”

Renier wil die toksak by haar vat om dit in die kattebak te sit, maar Nellie klou verbete. Hy sien die benoudheid in haar oë en laat los: “Ag toemaar wat, daar’s genoeg plek op die agterste sitplek vir jou en Jakkie én jou yslike sak,” maak hy ‘n flou grappie om haar te laat ontspan.

Die middag vlieg verby, met Jakkie wat vir haar al sy gunstelingplekke in die welige tuin gaan wys. (Die toksak het Nellie diep in die hangkas in haar kamer gebêre.) Sy en Jakkie klim die groot boom en sit op Jakkie se gunstelingtak hulle bene en swaai. Renier lag te lekker toe hy daar op hulle afkom. “Moet jy nie gaan werk nie?” vra Nellie ewe parmantig. “Ek het skofte geruil om my sus-hulle op die lughawe te kan gaan haal, ek werk vanaand weer.” “Nou het jy dan nie ‘n huis nie?” “Dit ís my huis hierdie – toe Jakkie se pa verongeluk het, het ek hier by Marlie-hulle kom intrek.” Nellie trek haar asem in, kyk vinnig na Jakkie en stamel: “O, ek…ek is só jammer…” Jakkie beduie vir haar dat Oom Renier nou al twee jaar by hulle bly. Met gebare vertel hy verder dat sy mamma graag weer wil gaan werk, maar dat sy vir Jakkie nie sommer by enigeen kan los nie. Maar hy het vandag ‘n baie goeie plan gekry: Nellie kan hom mos oppas! Sy verstaan wat hy vir haar vertel en sy praat ook gebaretaal en hy wat Jakkie is, hou baie van haar. Renier los die twee daar in die boom; stap stadig en nadenkend terug huis toe.

Vroegaand eet hulle gesellig saam en ten spyte van al haar kommer, slaap Nellie heerlik rustig.

Die volgende oggend stap sy by die eetkamer in en sien die Volksblad op die tafel lê. Groot swart letters basuin dit uit: “Vervalser slaan weer toe”. Sy gryp die koerant en lees:

“Vervalste R200-note is gisteroggend gebruik om vir verblyf by die Road Lodge in Bloemfontein te betaal. Volgens die hotelbestuurder word R200-note altyd goed bekyk en kon hulle dus gou agterkom dat dit vervalsings is. ‘n Saak is aanhangig gemaak en die polisie sal die note nou vir vingerafdrukke toets.

“Die bevelvoerder van Bloemfontein se sentrale polisiestasie in Parkweg het by navraag bevestig dat dit die vierde geval vanjaar is waar vervalste R200-note in die stad opgeduik het. Die vorige gevalle was by die Landbouskou, die Koöperasie en die diesel-depot, wat die vermoede laat ontstaan het dat die vervalser moontlik in landboukringe kan beweeg. ‘Hierdie nuwe geval pas egter nie in by ons teorie nie. Die polisie sal nou met hernude ywer ondersoek instel en ek wil hierdie skelms waarsku dat hulle met die volle mag van die wet te doene gaan kry!’ – aldus brigadier Mpho Sekonyane.”

Dit voel vir Nellie asof sy oormekaarkyk van die skrik. Vervals?! Haar wonderlike meevaller is niks werd nie – trouens, dit het haar nou onwetend in die vreeslikste moeilikheid laat beland! Hmm, ja, onskuldig is sy sekerlik nie – sy het immers die geld vasgelê – maar nou het sy met een felle slag in die visier van die hele Bloemfonteinse polisiemag beland! Sy ruk soos sy skrik toe Renier by die eetkamer ingewaai kom, maar kry dit darem reg om redelik normaal op sy vrolike groet te antwoord.

“Wat staan jy so rond? O, jy het die hoofberig gelees. Bloem se polisie het ons ook al gevra om te help met hulle vervalsingstameletjie! Suné? Wat’s fout? Iets hinder jou vreeslik, ek het dit gister al opgemerk. Wil jy my nie maar vertel wat jou so pla nie? Dalk kan ek op die een of ander manier help?”

Nellie sien die opregte besorgdheid op Renier se deernisvolle gesig. Jare lank het sy alleen al haar laste gedra; dit sal so ‘n verligting wees om net hierdie hele petalje uit te stort, sodat sy uiteindelik op iemand anders kan steun…

Sal sy bieg, of so gou moontlik plan maak om pad te gee − en indien sy sou besluit om te vlug, waarheen dan?

 

‘n Ruiker koedoes

10 Dinsdag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 24 Kommentaar

Hulle land vroegoggend via Londen van die VSA af, huur ‘n motor en kom slaap ‘n paar uur op my bed. Ek is nie bekommerd oor die twee lywe op ‘n enkelbed nie, want ek onthou hoe my dogter na drie jaar se getroude lewe een Sondagmiddag voor die TV kop, pens en pootjies bo-op haar Amerikaanse wederhelf gelê en slaap het, en hoe hy hom dit laat welgeval het. Vyf jaar later soek hulle nog steeds mekaar se nabyheid op: hier ‘n drukkie, daar ‘n soentjie. Hoe innig dankbaar is hierdie moederhart!

Vrydagaand kuier ons by Kream in die Mall of Africa saam met nog sewe vriende wat op my dogter se fb-oproep tot kuier gereageer het. (Og mense, daardie skaapvleis!) Toe na haar kosbare vriendin H  se Randburgse meenthuis, waar 2l Cream Soda in ‘n ysemmer saam met twee fyn glase pryk en ‘n ruiker pers blomme die besoekers uitbundig verwelkom.

Saterdagoggend, na ‘n feestelike ontbyt, vat ons die pad Dinokeng toe.

By ‘n piekniekplek met die sjarmante naam “Veldjierondom” eet ons lemoene, terwyl agt kameelperde ewe statig uit die bosveld verskyn en verbystap, so asof hulle ‘n formele afspraak met ons gehad het.

Ouklip het twaalf luukse, kraakskoon tenthuise met rooi dakke, elkeen met sy eie lapa.

Ouklip

Daar is mak njalas, rooibokke en ‘n springbok binne-in die kamp en een rooibokram wat bedremmeld buite die elektriese omheining rondhang. Volgens my skoonseun probeer daardie ram sy bes om van buite af by die kamp in te kom en by die “veiliges” daarbinne aan te sluit. Hoe mooi en uniek is elke bok ingekleur en watter voorreg om die volle lengte van hulle pote van so naby te kan bekyk, sonder die lang gras wat gewoonlik die kunstige kousies verberg!

Ons verdwaal en kom met ‘n agterlangse paadjie op plaasdierhokke af, waar ‘n ietwat verwarde hoenderhaan tweeuur die middag met luide gekraai aankondig. (Sondagoggend vyfuur het hy darem sy plig met beter tydsberekening uitgevoer.) Ons dwaal verder en voel behoorlik skuldig as ons die “Privaat”-bordjie by die regte paadjie se ingang sien.

Die groot, goedige boer vat ons om te gaan wild kyk. (By ons terugkeer word twee yorkies in die safarilorrie ingelaai, waarvan enetjie die boer se ore sopnat lek in entoesiastiese verwelkoming.)

Vlakvarke wroet op hulle knieë in die grond; ‘n windmaker-volstruismannetjie draf verby met drie vaal wyfies agterna. Daar is koedoes, rooihartebeeste, blouwildebeeste, sebras… Die voëls lyk almal effe groter as gewoonlik omdat hulle vere opgepof is teen die koue. Later die dag sien die jongmense ‘n trop olifante. In die nag tjank die jakkalsies – wanneer laas het ek daardie wonderlike wilde klanke gehoor?

Op die gesellige stoep kyk my kind deur haar foto’s: “Kyk, Mamma, ‘n ruiker koedoes!”

Koedoes

Dankie, my liewe kinders, vir hierdie ruiker herinneringe.

Skryf-Safari: My blogbelewenis

05 Donderdag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 38 Kommentaar

Vanjaar blog ek reeds sewe jaar lank – ek het in 2011 op Litnet daarmee begin. Die Litnetbloggers was ‘n ietwat gevaarliker groep as die Afrikaanse gemeenskap hier op WP, waarin ek my so geborge voel. Daar was ‘n trol of twee doenig en diegene wat kommentaar gelewer het, was soms maar erg geniepsig teenoor spesifieke bloggers. Tog was daar, net soos hier, mense by wie ek heerlik kon kuier en wie se reaksies op my inskrywings my verras en verbly het. Een so iemand was Maryna van die Peanut Gallery: skugter, haar inskrywings skaars en altyd met ‘n onderliggende, goed weggesteekte hartseer, asof daar iewers ‘n pynlike leemte in haar lewe was. Toe ek eenkeer skryf dat Psalm 23 my gunstelingpsalm is, het Maryna iets besonders gedoen: sy het spesiaal na ‘n strandjie naby haar gery om vir my ‘n rots teen ‘n stormsee te gaan afneem, ‘n rots waarop in groot letters geverf is: “Die Here is my herder”.  Dié pragtige foto het sy as kommentaar op my inskrywing geplaas. Hoe het daardie gebaar my tog gelukkig gemaak! Toe, skielik, is Maryna se blog net weg – en daarmee saam ook al haar kommentare, waaronder die foto. Wat sou tog gebeur het dat sy haar blog geskrap het? Waar is sy en hoe gaan dit met haar?

Wat maak hulle nou: Berwick, wat so onderhoudend oor sy ervarings as nuwe pa kon vertel; Henry, wat so lekker oor die kat kon skryf wat in sy kantoor ‘n heenkome gevind het; Celeste, wat net ‘n paar maande lank sulke woordvaardige beskrywings van haar lewe in Kaapstad gepos het… Party is nog op fb aan’t skrywe; daar is ‘n blad vir oud-Litnetters, genaamd “ou Litte”, met die spitsvondige slagspreuk “Net uit Lit uit, nie uit lit uit nie”. Maar ek weet nie wie’s wie nie, want nou skryf hulle onder hulle regte name en ek ken meestal net die blogname… Dankietog vir die bloggers wat saam na WP getrek het, want hulle was ‘n kerngroep waar rondom ek nuwe blogvriende kon bykry.

Ek het begin blog omdat skryf altyd vir my terapeuties is – die blogvriendskappe wat in die proses gesmee is, was ‘n wonderlike, onverwagte bonus. So het ek maar hier op WP voortgetjommel (dankie, Tina, vir hierdie beskrywende werkwoord!) oor my lewe en nooit gedink dat dit vir enigiemand behalwe myself enigiets sou beteken nie. Seker die verrassendste meelewing wat ek ooit hier ervaar het, was Una van Bali Drome se reaksie op my vertelling oor die dooie kwêvoëltjie. Haar mooi woorde het my hartseer gesalf en weer die lewensbeginsel onderstreep dat daar veel goeds uit pyn kan voortspruit. Dit het sommer vir my die moed gegee om ‘n geleentheid te bedel en saam te ry na die Bloggachino by die dam!

Nog ‘n groot vreugde was die opwindende eskapades van die Toweropstal, wat danksy Hester se verstommende energie en harde werk twee e-boeke opgelewer het. Omdat ek baie sleg met sperdatums is, het ek nie kans gesien om deel te neem nie, maar het heerlik in die kommentare baljaar. Die vinnige walsie wat ons vandeesweek uitgevoer het om Una uit aanhouding te gaan red, was net so prettig!

Dankie aan almal wat die afgelope week kom vertel het hoekom julle blog. Dankie aan al die bloggers wat sorg dat hierdie tannie nog steeds avontuurlik kan leef.


Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die volgende InLinkz-skakel:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=787126

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Skryf-Safari: Orde, orde!

01 Sondag Jul 2018

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 39 Kommentaar

Goed: Una sit in aanhouding, Toortsie en Seegogga ry in die donker Harties toe (ag moe-nou-nie weer gaan staan en verdwaal nie!), Lekkervurig sal seker ook netnou in die pad val, BondelsGedagtes en Positief belowe steun en Perdebytjie staan gereed met haar befaamde Boomaway-wa. Scrapydo is gestrand in Nieu-Seeland, haar vuurpyl is tans omtrent so betroubaar soos my Micra. Al wat nou kortkom, is Kameel en Camilla…Sonder daardie twee gaan ons veel minder uitgerig kry!

Liewe Kameel, ek verstaan dat jy huiwerig is om weer meegesleur te word, maar onthou: Die waarheid is iewers in die middel tussen jou waarheid (Una hallusineer) en Una se waarheid (in aanhouding, wanhopig wagtend op uitkoms wat slegs deur die bloggers bewerk kan word – ag sjym, die arme vrou, my gemoed skiet sommer vol, en my gewete…)

Nou maar goed dan! Ek erken dit! Ek het sopas daai uitgeholde brood agter uit my hangkas gaan grawe: hier is genoeg diamante om enige prinses se losprys te betaal. Al is dit laat en al maak die Micra krr-brr-grr, Una, hier kom ek! ‘Bytjie, staan vas, ons sal met jou wa Petooria toe moet ry, die Micra gaan dit nooit weer terugmaak nie.

Kameel, as Camilla nou verseg om terug te kom SA toe, moet jy maar self die stiletto’s en pruik gebruik wat Perdebytjie gereed hou. Kom draai groot ‘samblief die manne om Camilla die Tweede se pinkie? Dalk is daar ‘n ou diamantjie of twee net vir jou…


Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die volgende InLinkz-skakel:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=787126

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

About this blog

This blog is written in Afrikaans, a South African language that evolved from 17th century Dutch. I write in my mother tongue because it is also my heart's tongue, and a language that has been custom-made for life in this country.

Sleutelwoorde

Afrikaans Blogging 101 Om te skryf Ouma wees Persoonlik Toeka-Tokkel

Sonneblomtoekenning vir uitmuntende skryfwerk

Onlangse Bydraes

  • Weerberig, 25 Januarie 2023
  • Kortgeknip.
  • Sjokoladebomme
  • Sondagstap
  • “A Connie Maxwell Christmas”

Blogs I Follow

Onlangse Bydraes

  • Weerberig, 25 Januarie 2023
  • Kortgeknip.
  • Sjokoladebomme
  • Sondagstap
  • “A Connie Maxwell Christmas”

Nuutste kommentaar

Una oor Weerberig, 25 Januarie 20…
appeltjie oor Weerberig, 25 Januarie 20…
woordnoot oor Weerberig, 25 Januarie 20…
scrapydo2.wordpress.… oor Weerberig, 25 Januarie 20…
appeltjie oor Sondagstap

Argief

  • Januarie 2023
  • Desember 2022
  • November 2022
  • Oktober 2022
  • September 2022
  • Augustus 2022
  • Julie 2022
  • Junie 2022
  • Mei 2022
  • April 2022
  • Maart 2022
  • Februarie 2022
  • Januarie 2022
  • Desember 2021
  • November 2021
  • Oktober 2021
  • September 2021
  • Augustus 2021
  • Julie 2021
  • Junie 2021
  • Mei 2021
  • April 2021
  • Maart 2021
  • Februarie 2021
  • Januarie 2021
  • Desember 2020
  • November 2020
  • Oktober 2020
  • September 2020
  • Augustus 2020
  • Julie 2020
  • Junie 2020
  • Mei 2020
  • April 2020
  • Maart 2020
  • Februarie 2020
  • Januarie 2020
  • November 2019
  • Oktober 2019
  • September 2019
  • Augustus 2019
  • Julie 2019
  • Junie 2019
  • Mei 2019
  • April 2019
  • Maart 2019
  • Februarie 2019
  • Januarie 2019
  • Desember 2018
  • November 2018
  • Oktober 2018
  • September 2018
  • Augustus 2018
  • Julie 2018
  • Junie 2018
  • Mei 2018
  • April 2018
  • Maart 2018
  • Februarie 2018
  • Januarie 2018
  • Desember 2017
  • November 2017
  • Oktober 2017
  • September 2017
  • Augustus 2017
  • Julie 2017
  • Junie 2017
  • Mei 2017
  • April 2017
  • Maart 2017
  • Februarie 2017
  • Januarie 2017
  • November 2016
  • Oktober 2016
  • September 2016
  • Augustus 2016
  • Julie 2016
  • Junie 2016
  • Mei 2016
  • April 2016
  • Maart 2016
  • Februarie 2016
  • Januarie 2016
  • November 2015
  • Oktober 2015
  • September 2015
  • Augustus 2015
  • Julie 2015
  • Junie 2015
  • Mei 2015
  • April 2015
  • Maart 2015
  • Januarie 2015
  • Desember 2014
  • November 2014
  • Oktober 2014
  • September 2014
  • Augustus 2014
  • Julie 2014

Kategorieë

  • Afrikaanse blog
  • Uncategorized

Meta

  • Registreer
  • Meld aan
  • Inskrywingstoevoer
  • Kommentaarvoer
  • WordPress.com

Sonneblomtoekenning

Blog at WordPress.com.

DeWetsWild Photography

Disappearing into South Africa's wild places... Again!

Hannes van Eeden

Bodemklippe

Docendo discimus

Enelda

Sonder 'n masker

Wild Adventures Blog

Journey to the wild

Jan Peppler HOME

Exploring Our Connection to People and Place

Chessalee

Everything/Anything and...Chess..."Despite the documented evidence by chess historian HJR Murray, I've always thought that chess was invented by a goddess"--George Koltanowski: from the foreword to:"Women in chess, players of the Modern Age"

Die lewe gebeur

Lomi

Leer, Speel, Skep

kammakastig

... en sê nou daar's 'n ... kat?...

LollaseGoete (Lolla's Thingz)

Welcome to my world - experiences of a middle-aged Wanderer

Daisy op die stoep

Daisy deel haar gedagtes oor die lewe en al sy kwessies

SoundEagle 🦅ೋღஜஇ

Where The Eagles Fly . . . . Art Science Poetry Music & Ideas

Felinity Forum

A source of feline knowledge when watching cat videos is not enough

Jack Greeff jr

Pack in the good weather

Every journey begins with the first step

The Pennsylvania Rambler

Exploring the Histories and Mysteries of the Famous and Forgotten

Carmen Niehaus

LioneL.D

Voyager, Dormir, se Régaler, se Divertir

Dr. Christa van Staden

Opvoedkundige, navorser, blogger en skrywer

Dawid Brits

Lig is beter as duisternis

Leeshoekie

Afrikaanse kortverhale

Wegste: Missives from far and near

Missives from far and near

Madeleine Venter

Skrywer

binnetoe

Wet and Dusty Roads

Camino Stories & Other Journeys

Begaafde Kind Suid-Afrika

Saam kan ons ‘n verskil maak

Die Jaaif van Joni

Gedagtes, opinies en stories van iemand soekend

Henny Loves Africa Travel Blog

Kleuter Kliek

Idees, raad en pret !

Herklink

Virtuele Begrafnisse | Virtual Funerals

Ek kan nie Blog nie ...

Ek is die hoofkarakter in elke dag se storieboek. Ek leef my lewe op die voorblaaie van koerante en hoofopskrifte in tydskrifte. Kom lees my stories en berigte soos ek dit elke dag beleef!

Detouring

Home

Una se gedagtes

Noem-my-Skottie

My journey, my lewe in Skotland

supermanme

Loer Toer

Reisjoernaal oor Hier, asook Daar

Will Will Travel

Musings about my travels...

Een, Twee, Drie. Blog Myself!

'n Storie oor die wêreld, vir die wêreld.

Momma Life 2 the Fullest

From pregnancy to parenting in a busy world

Safari Sunset

A pensioner's blog

Die Aarde en die ruimte

Kan jy onthou

Ons onthou die lekker dinge van die verlede

Natasja Franzsen

- Rou opregte woorde - Partymal vorm woorde in my kop as ek iets hoor, sien of ervaar en dan dans die pen in my hand

Herman van Bon Photography

Fine Art Photography, Napier, South Africa.

Dis Ekke

My vreugdes en frustrasies

Appeltjie

potpouri van stories, foto's, gedagtes, goue vroue

Rolbos ©

Living the life of the common people.

Versindaba

'n Webwerf vir die Afrikaanse digkuns

Masha du Toit

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
  • Follow Reeds gevolg
    • Tannie Frannie
    • Sluit aan by 223 ander intekenaars
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • Tannie Frannie
    • Pasmaak
    • Follow Reeds gevolg
    • Sluit aan
    • Meld aan
    • Report this content
    • View site in Reader
    • Manage subscriptions
    • Collapse this bar
 

Die kommentaar is aan't laai...