Lê-Jou-Eier: Jy leef net een keer – lek die bak uit!

Die deeg van my lewe is reeds gemeng en gebak; al wat oorbly, is die laaste lekker lekseltjies.

‘n Leeftyd gelede staan sy na die aanddiens saam met vriende voor ‘n sierlike ou kerk. “Kyk,” sê sy, “kyk hoe mooi is die skaduweetjies van die jakarandatakke op die plaveisel.” Die jongman met die deurdringende ligblou oë en die bos blonde krulhare kyk verras na haar: “Jy kyk fyn…”

Jare en jare daarna, toe haar lewe reeds ‘n paar misbaksels opgelewer het, skryf hulle ‘n stormagtige storie saam. Net toe sy dink hulle sou saam die lewenspad kon stap, draai hy na iemand anders en trou met haar. Die laaste keer toe hulle met mekaar gepraat het, was vol wedersydse onbegrip en verwyte.

Meer as ‘n halfeeu later woon sy as besoeker die kerssangaanddiens in daardie einste kerk by. Die musiek is verruklik en die tema aangrypend: Dans, dans met God, wat die sleutels van die Lewe aan jou gee. Sy sit langs die gangetjie en toe daar ‘n paar werklike sleutels uitgedeel word, word een ook aan haar oorhandig. In absolute vervoering stap sy by die kerk uit om vir haar vriendin te wag wat in die koor gesing het.

Sy sien hulle aankom, ‘n gemeensame groepie: man met ‘n bos grys krulhare, vrou en vriendin. Die twee vrouens gesels heerlik; hy skuifelstap maar in gemoedelike stilte saam. Vir een wilde oomblik wil sy uit die skaduwees naderhardloop, haar arms om hom slaan, vir hom vra of hy haar onthou, vertel dat sy vanaand gehuil het oor Somerkersfees, vertel dat haar man haar laaankal gelos het en dat amper al haar mense ver weg woon waar dit Kersfees sneeu… Dan besin sy haar en trek ‘n bietjie dieper in die skaduwees terug.

Gisteraand het ek die kans om ‘n lekseltjie van my lewensdeeg te proe, aan my laat verbygaan. Dalk ook maar goed, want dit sou baie maklik galbitter kon gewees het.

 

Om die inskrywings van verskillende bloggers in Lê-Jou-Eier te geniet of om self ‘n eier te kom lê wat ons kan uitbroei en grootmaak, klik op die paddatjie of die InLinkz skakel net daaronder:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=751225

Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

U omsluit my van alle kante

Die wonderlike speelplekke wat die Skepper vir ons gemaak het, slaan soms my asem weg: die blink blou see by Brenton-on-Sea, die woudpaadjies by Tsitsikamma, sandstrande en rotstorings.

Die Skepper het ook klein-klein speelgoedjies gemaak, waarvan enetjie hierdie ouma se dae ophelder: ‘n peuter se voetjie. So sag soos satyn, ferm soos ‘n satynkussinkie, met die vyf ronde toontjies op ‘n ry, soos ertjietjies, net reg vir streel. Ek sit Joshi op my heup en loop met hom rond terwyl ek met daardie ry toontjies speel…

Wanneer ek hom weer neersit, sprei altwee voetjies se toontjies oop sodat die groottoontjies dwarsweg vastrap en dit lyk soos rudimentêre handjies wat aan die grond vasklou. “Gaan sit, Joshi,” beveel ek en hy gehoorsaam summier. Ek vat ‘n voetjie en druk-druk van onder teen die toontjies. Die ertjietjies ontwikkel stingeltjies – hoe kunstig is hierdie voetskarniertjies!

Psalm 139:14 – Wat U gedoen het, vervul my met verwondering.

Met die hoed in die hand…

Ai, ek wil darem baie graag die Bloggachino daar naby die dam gaan beleef, maar my karretjie (en sy bestuurder) is onbetroubaar.

Nou vra ek maar die bloggers in Pretoria vir ‘n saamrygeleentheid. ‘Seblief? Ek sal help petrol betaal, gesels as jy wil en shaddap as jy dit verkies.

My pa

10 November is my pappa se verjaarsdagdatum. Hoe geseënd is ek om so ‘n pa te kon gehad het!

Iewers is daar ‘n kiekie van hom met ‘n klein katjie in elke hand en die teerste glimlaggie op sy gesig. Een van my eerste herinneringe is hoe hy my opgeswelde voet gestreel het toe die bysteek erg gejeuk het. Ek sien sy sorgsame hande, besig om vir my ‘n stukkie biltong te kerf.

Altyd was hy beskikbaar om my rond te ry: winkels toe, openbare swembad toe, na maatjies se huise toe. Vir my toekoms het hy gesorg deur vakkeuses te bespreek en ‘n onbeperkte boekerekening oop te maak. Hy het my danslesse laat neem voor ek universiteit toe is – hoeveel heerlike aande het dit my besorg om met selfvertroue oor die dansbaan te kon gly!

Op ‘n klipperige Wes-Randse erf het hy die wonderlikste boord en prieel aangelê; elke jaar op haar verjaarsdag die eerste sappige perske seremonieel aan my mammie oorhandig. Vir my het hy in liefderike oordaad vrugte en blomme gepluk om saam te vat na my eenvrouwoonstel toe.

Hy was ‘n geliefde skoolhoof wat sy roeping met oorgawe uitgeleef het; ‘n toevlug vir onderwyser, ouer en kind. Een jaar na sy aftrede is hy skielik oorlede. Met sy begrafnis het van die skool se personeellede teen my mammie se skouer kom huil…

Ag pappa, ek verlang.

Verjaarsdagwens

My Liefiekind

Die dag toe jy gebore is, moes Ouma eers ‘n stuk werk klaarmaak voordat ek jou kon gaan ontmoet. Lank dié middag het ek jou op my skoot vasgehou en na jou slapende ou gesiggie gekyk – so klein, so weerloos. Vandag is dit presies vier jaar gelede.

Jy en ek het in hierdie vier jaar allerlei avontuurtjies beleef, maar my beste herinneringe is aan ons stappies in die Botaniese Tuin. Onder hoë bome het ons geskuil en oor grasvelde gehuppel. Ons het kolganse en kiewiete gesien en soms gaan sit en ryspoeding geëet.

Deesdae help jy my graag om eiers te klits en deeg aan te maak. Jy is ‘n nuttige helpertjie, soos nou-die-dag toe ons die roompoffertjies met die hand moes vorm omdat ons nie ‘n versierspuit gehad het nie. Ewe behendig het jy elke deegklontjie bewerk – ag, en dat jy hier teen die einde van die proses ‘n hele ry met jou voorarmpie platgedruk het, sal ons vir niemand anders vertel nie, nè?

Wanneer jy vies of hartseer of verleë voel, druk jy jou koppie so skuinsweg teen jou skouertjie en korrel met ‘n vreeslike frons na ‘n mens. Wanneer jy lag, juig die hele wêreld saam.

Jy is so lief vir klim! Partykeer het jy amper my hart laat gaan staan met jou onverskrokkenheid. Nou klouter jy rats op en oor jou klimraam, swaai soos ‘n apie daar af en land veilig en vas op jou voetjies. Jou handjies het eeltjies aan die binnekant van al die vashouwerk.

Hoe vertederend is dit om te sien hoe jy daardie handjies teen mekaar sit as daar gebid word! Mag jy tog nooit op jou lewensreis jou kinderlike geloof verloor nie.

Mag jou vreugde meer wees as jou verdriet, jou hele lewe lank.

‘n Groen sterretjie

Klein Gabby word vandeesweek vier jaartjies oud en ons het Saterdag partytjie gehou.

Skoolmaatjies, niggie en nefies het kom saambaljaar en eet; onder die berg geskenke ingevaar en chaos geskep soos wat net klein kindertjies kan.

Die oumas en oupas het in die koel lapa met sy Bosveldse grasdakgeur teen die hitte geskuil en die jong ouers het die son buite trotseer.

Dit was ‘n wonderlike dag.

Sondagoggend vroeg bring Gabby vir my ‘n plakkertjie uit een van haar presentboeke met ‘n groen sterretjie (groen, want sy weet dis my gunstelingkleur). Toe ouma vra hoekom sy ‘n sterretjie kry, hoor sy die volgende getuigskrif:

Want jy pas jou kamer op en jy kam jou hare en jy borsel jou tande en jy slaap soet.

 Ouma het inderdaad Saterdagnag soet geslaap – sy was vodde.

Lê-Jou-Eier: Hygroman?

Ofskoon ek al wat ‘n hygroman is op my dogter se boekrak met plesier verslind het, voel ek tog dat dinge vandeesweek handuit ruk in die hoenderhok. Daarom stel ek graag vir Philip de Vos aan die woord, uit sy bundel Daar’s Bitterals in die Heuningwals, in 1988 deur Tafelberg uitgegee.

Kyk net

allie goggas –

zoemend

deur die lug –

poedelnakendkaalbas

vlieg hul heen en trug.

Vir iemand

rein en redelik

is goggas wel onsedelik,

en dus is ek vol kommer

oor muskiet en vlieg en brommer.

Gee my liefs ‘n wyfie

met ‘n goggabuustelyfie,

want oor ‘n brommer met ‘n bra

kan g’n mens tog immers kla.

Ek verkies ook elke zoemer

met ‘n skoongewaste bloemer

en ‘n kappie en ‘n rokkie

en ‘n splinternuwe frokkie –

want só – glo ek –

bly goggas

skoon en vroom en rein

en word g’n mens op aarde

se sedes ondermyn.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in Lê-Jou-Eier te geniet of om self ‘n eier te kom lê wat ons kan uitbroei en grootmaak, klik op die volgende InLinkz skakel:

Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).