• About
  • Oor Tannie Frannie

Tannie Frannie

~ My terapie vir oudword

Tannie Frannie

Monthly Archives: April 2020

Ontmoeting op Rebusfontein

29 Woensdag Apr 2020

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 4 Kommentaar

My liewe skoondogter, wat haar hart en haar huis vir my oopgemaak het, WhatsApp vanoggend – hoe het sy geweet ek verlang?

Joshi, my vierjarige kleinseun, gesels land en sand, maar Ouma se ore werk nie meer so goed nie, sy hoor nie mooi wat die mannetjie haar probeer vertel nie. Dis koud daar in Suid-Afrika – hy het sy dik baadjie agterstevoor aangetrek en die rooi kappie hang soos ‘n yslike tong voor sy borskassie. Sesjarige Gabby sit haar mamma se rug met intense konsentrasie en vryf, dis amper asof sy skugter is vir my.

Ek dink aan al die grootouers wat vandag na hulle kleinkinders verlang. Daar was ‘n tekenprentjie van ‘n oupa wat hand-aan-hand met sy kleinkind wegstap – op elkeen se silhoeët is ‘n uurglas geteken: die kindjie s’n is amper vol; die ouman s’n is amper leeg. Watter treffende manier om die goue ure tussen grootouer en kleinkindjie voor te stel!

Daar is net een ding wat nou gaan help: ‘n kuier op Rebusfontein. Ouma pak Nutter Butters (Amerikaanse winkelkoekies met grondboontjiebotter gegeur) en Hershey Kisses (karamelgeur) in, die kleintjies moet vir Lelik die kat saambring en – ag ja, oukei, Muis die hond kan ook maar saamkom. (Wie het ooit kon dink dat ek na daardie ou hond sou verlang?)

Huisie

Ons gaan sit op die swaaibank op my toringhuisie se stoep, Ouma in die middel. Joshi moet vir my die liedjie oor Noag en sy ark sing – wanneer hy so met sy sagte handjies beduie hoe die reën val en die waters opstoot, lyk dit amper asof hy met tai chi besig is. Gabby wys my haar haasbekkie – sy wissel die tandjies nou sommer twee-twee, die Tandemuis kan beswaarlik voorbly. Ons bespreek die eksistensiële vraag: Wie kom haal die tandjies, die Tandemuis of die Tandefeetjie? Dalk albei? Sy hoop dis die Tandefeetjie, want sy laat sulke pragtige blink spoortjies op die vensterbank. Ouma verduidelik weer van Afrikaans en Engels…en sy onthou die bekoorlike Tandemuisgesinnetjie wat lank gelede onder ‘n trap in Port Elizabeth se Kindermuseum uitgestal was. (Watter wonderlike dag was dit tog, toe sy heelpad haar eie twee kindertjies die dood voor die oë gesweer hat as hulle dit sou waag om aan iets te raak: “Julle hou julle handjies agter julle rûe, gehoor?!” Toe hulle oor die museum se drumpel trap, nooi die vriendelike opsigter: “Kom, kom, kom streel die opgestopte otter, voel hoe glad is sy pels…” en hy verduidelik vir my: “Ons moedig die kinders aan om te vat en te ondersoek, dis die heel beste manier om te leer!” Ouma dink nou nog haar geloofwaardigheid as ma wat als weet, het daardie dag die eerste knou gekry…)

Nou gaan ek met my kleintjies spog, so al met Towerinstraat langs. (Lelik en Muis het pad gevat – hulle kuier iewers heerlik saam met al Rebusfontein se diere.) Ons gaan groet heel eerste vir Hester. Sy skink vir ons heerlike koel putwater met suurlemoenblare en kruie. Terwyl ek en Hester gesels oor grendeltyd, vat die liewe Lorenzo vir Gabby en Joshi na die vlot toe wat agter Hester se huisie in die rivier geanker lê. Ons kom heelwat later eers daar weg.

By Una se blou-en-pienk huisie ontdek ons twee van haar kleinkinders; naamgenoot Gabby, wat ook vanjaar in graad een is, en klein Xander, by wie Joshi sommer dadelik aanklank vind. Hulle vertel Scrapy se kleindogtertjie Bea is ook hier en gevolglik sit ons almal af na die sigeunerkaravaan by Towerinstraat 3. Daar drink ek en Scrapy tee uit fynporseleinbekertjies en Una kry ‘n glas Nieu-Seelandse wyn. Die kleinkinders speel te lekker met Trompie onder die karavaan se maag tussen die groot wiele en dis ‘n taamlike tranedal toe ons almal weer ons eie koers moet kry…

Voor die wit deur van nr. 4, onder die uitbundige rankroos, staan ‘n pragtige blonde vrou met ‘n swart kat met wit pootjies en ‘n rooi strik om die nek in haar arms. Sy beduie sy gaan so bietjie straat-op stap om vir Lorenzo te gaan hallo sê; ons is welkom om na binne te gaan waar Kameel ons inwag. Gabby en Joshi kry elkeen ‘n tafeltennisraket en ‘n emmertjie balle en gaan speel op die systoep – hier is ‘n ouma gekonfyt daarin om kleintjies besig te hou!

Die musiek wat uit Toortsie se huisie met die rooi voordeur weerklink, lok my en Kameel nader. “Kom,” sê Kameel, “die kleintjies gaan nog lank agter daardie pieng-pongballe aanhardloop…” Nadat ons ‘n ruk lank heerlik klavier en kitaar geluister het, gaan haal ek die twee kleintjies, want Toortsie gaan vir ons almal banting-souttert en tiramisu vir middagete voorsit.

Knuppeldik geëet, stap ons drie aan na Perdebytjie se huis. In die voortuin speel twee pragtige blou-oogknapies – die oudste een gryp een van die welwitschiagoggas en probeer Gabby daarmee skrikmaak. Hoe misgis hy hom met my meisiekindjie, wat lief is vir die yslike groenblou torre wat by haar huis op die dadels van die palmbome rondkruip! Joshi is ook hoog in sy skik: “Kyk sy klein voetjies!” roep hy geesdriftig uit. Ek gril my besimpeld, maar gelukkig kom red Perdebytjie die arme gogga. Ons gaan sit op die agterstoep en kyk rustig uit oor die wye veld, terwyl die kinders heerlik in die veld saam met ‘Bytjie se drie Schnauzers Tienkie, Frankie en Neelsie baljaar.

Van langsaan wink Positief ons nader. Haar huisie is ‘n ware feetjieland, Gabby snak na haar asem van verwondering toe ons deur die lieflike tuin loop. Sy ontdek die mosaïek-juwelekis en pas die een na die ander juweelstuk aan, kyk droomverlore na haarself in die spieël, meegevoer deur haar drome van skoonheid en glorie… Daarbuite, diep in die groenigheid tussen flikkerende liggies, ontdek ‘n sprakelose Joshi twee rêrige-êrige donkies en ‘n boklammertjie!

Dit gaan maar swaar om die tweetjies daar weggelok te kry – gelukkig lyk VirgoC se Airstreamhuis so interessant dat hulle uiteindelik geredelik saamstap. Gabby gaan snoesel op die heerlike bank met die sagte kussings en Floki die allerpragtige Noorweegse kat kom spring op haar skoot. Hoe bly is ek dat die kindjie lief is vir katte! Dis ‘n lewenslange waarborg van troos en vreugde. Die kreepie-krawlie in die houerswembad fassineer Joshi, hy sit lank stil daarna en kyk, spring dan op en hardloop opgewonde na die ander kant waarheen dit nou beweeg om dit daar te gaan inwag, babbel aanmekaar oor hoe die ding dan nou wêêêrk… Hoe soet val die klank van daardie stemmetjie met die eiesoortige stembuigings en die lank uitgerekte eindlettergrepe op Ouma se oor…

Dis nou al vieruur in die middag, ons dag is te kort. ‘n Spoortjie skulpies lei ons voete na Seegogga se huisie, vanwaar ‘n mondfluitjiedeuntjie ons al nader lok. Die kleintjies verstom hulle aan al die skilderye, maar hulle hou die meeste van die “vyfminuut-tekeninge” wat Seegogga so skynbaar moeiteloos kan optower.  Gabby sê sy verlang nou na haar kunsstel met al die baie kleure kryte en verf… Dis net met die belofte van Bondeltjies se jêmtertjies wat ek hulle so ver kry om vir Seegogga tata te sê.

Ons stap met die pragtige bont paadjie langs, deur die huis tot by die sonkamer met die glasdak, waar die yslike bord jêmtertjies saam met tee en koeldrank staan en wag. Pasella gaan sit op Joshi se skouertjie en knibbel saggies aan sy oor. Gabby sien die wonderlike modderplas net buite die deur en vra of hulle daarin mag gaan speel. “Maar natuurlik!” sê ek en Bondels gelyk, want dit gee ons langer tyd om te gesels en in te haal. As die kleintjies klaar gespeel het, gryp Bondeltjies die tuinslang en spuit hulle silwerskoon – dis so ‘n heerlike gelag dat Trommeltjies oor die heining loer en ek haar sommer kan vra of ons nou ‘n draai by haar kan kom maak.

Die windklokke maak mooi musiek in die laatmiddagwindjie. Karolus die staffie verwelkom ons uitbundig. Trommeltjies se Kanadese kleindogtertjie kuier ook op die oomblik by haar hier op Rebusfontein – sy laat ewe gasvry vir Gabby en Joshi voor die kaggelvuur gaan sit om goed droog te bak na die natspuitsessie by nr. 11. Rooiwyn en kerslig – so ‘n heerlike verposing…

Van langsaan, agter die groen deur, kom die meesleurende klanke van Woordnoot wat Green Door op haar klawerbord speel. Toe ons aan die deur klop, kry ons die hartlikste verwelkoming – en ‘n pakkie Niknaks word in elkeen se hand gestop. Hierdie ouma raak nou al hoe moeër – sy is nie meer kleinkinderfiks soos laasjaar nie! Hier by Woordnoot kom sy tot ruste, na liggaam en na siel. Gabby kyk met groot, bewonderende ogies na Woordnoot se groen toonnaels, dis vir haar vreeslik mooi. Sy fluister met haar warm asempie in my oor: “Ek wil ook eendag sulke mooi tone hê.” Joshi druk sag en versigtig op die klawers – ons gasvrou laat hom liefderik begaan en ek vertel haar hoedat musiek nog altyd vir hom wonderlik was… Dis net nog ‘n ouma wat met soveel entoesiasme na laaang stories oor ander se kleinkinders sal luister.

Dis nou al sterk skemer en ons stap aan na Vuurvliegie se huis vir ‘n stoepkuier. Toe sy sien wie staan voor haar deur, lag sy haar heerlike, hartlike lag en nooi ons binne. Ringo die towerhond ontferm hom oor Lelik en Muis wat sopas vir die eerste keer vandag weer by ons aangesluit het. Vuurvliegie lei ons na die stoep, waar heerlike boerewors besig is om te braai. Ons eet dat ons skuinslê…sê oor en oor dankie en stap dan aan na Sonell se huisie langsaan sodat die twee kleintjies vir oulaas nog met hulle portuur kan speel voordat hulle na grendeltyd moet terugkeer.

Sonell se huisie is betowerd, want sy het hier ingetrek toe haar kinders reeds tieners was. Omdat sy egter weet dat Gabby en Joshi vir oulaas met maatjies wil speel, sorg sy dat haar kinders op agt- en sesjarige ouderdom met glase milo by die gesellige kombuistoonbank sit. Daar staan nog twee vol glase milo vir my twee kleintjies en terwyl die vier saam kuier (Joshi is heeltemal gefassineer deur die takbokkop), sit ek en Sonell en gesels oor die VSA en al die klein en groot verskille met Suid-Afrika. Joshi raak aan die slaap op die sagte turkoois leunstoel en ek besef dat ons nou vinnig by ons laaste bestemming vir die dag moet uitkom.

By nr. 17 brand die ligte helder en die voordeur staan wawyd oop. Daar is kamilletee vir my en Qazakstanse lekkergoed vir die kleinkinders. Die miniatuur-Schnauzers BB, Shilo en Sobek neem hulle gasheerpligte baie ernstig op en speel die spreekwoordelike hond uit ‘n bos uit – tot Muis en Lelik speel heerlik saam. ‘n Reuse-gestalte stryk op die grasperk neer: dis Harpie, wat my twee liefies en die hond moet terugvlieg na hulle ouerhuis toe. Lelik gaan sommer langer hier op Rebusfontein bly kuier, gelukkig sal sy vannag vir my in my dakkamertjie geselskap hou. Ek en Gabby huil, maar gelukkig is dit so ‘n gedoente om aldrie passasiers hulle sit te laat kry en te wys hoe om aan Harpie se sterk vere vas te hou, dat die nagwind sommer gou ons trane droogwaai sonder dat daar nuwes loop. Ek en Sonell staan en waai tot ons die spikkel in die lug nie meer kan sien nie…

Naskrif: Hierdie vertelling is getik op die splinternuwe rekenaar wat my kinders gister vir my present gegee het. Die enigste manier waarop ek ooit vir hulle sal kan dankie sê, is om te bly speel met my nuwe speelding…

 

 

Lost and the “Secret of Life”

24 Vrydag Apr 2020

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 4 Kommentaar

‘n Hoogs kreatiewe blogger. Kyk gerus ook na die video wat sy gepos het, dis verruklik.

hannalie taute

detail “Lost”

As you can guess, I feel a bit lost right now. I’m also at a loss for words.

detail “Lost”

So I use or am inspired by words that jump out of a screen. These words were inspired by a Nintendo end game screen message,

but I feel it is also applicable to the world we are living in.

Lost, 800 x 600 mm cotton thread and rubber 2019 Hannalie Taute (my work photographed by Kleinjan Groenewald)

I offer you a bouquet of “flowers” from the ocean.

and I would like to share the following short film featuring: Antoinette Pienaar It’s a film by Green Renaissance:

Enjoy and I wish you a lovely weekend!

View original post

Grendeltyd

18 Saterdag Apr 2020

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 24 Kommentaar

Hester het ons genooi om te vertel van ons grendeltyd-ervarings. Ek is hopeloos te laat hiermee, maar ek plak tog die logo, uit dankbaarheid en waardering vir hierdie uitdagings.

le-jou-eier1-e1512926357627

Net omdat mens self ‘n tipe Engels praat, is dit nie te sê dat jy die burgers van die VSA reg verstaan nie. So was die frase shelter in place vir my nogal gerusstellend, amper poëties, beter as lockdown of stay at home. Dis nou totdat Google my gehelp het om uit te vind dat dit ‘n frase is wat gedurende die koue oorlog ontstaan het as deel van noodbestuursmaatreëls in geval van ‘n kernramp. G’n wonder dat die goewerneur van New York State beklemtoon het dat hy nié ‘n Shelter-in-place-bevel uitreik nie, aangesien, seg hy, daardie frase paniek kan veroorsaak vanweë “its association with active shooting situations or nuclear wars”.

Daarom gaan ek my ook weerhou van kommentaar op die first world problems wat mense hier rond so kan ontstel… 😉

Daar is nog ongeveer 25% van die kinders op kampus, die res is huis toe en almal gaan aanlyn skool.

Party student homes het weer liggies opgesit.

Liggies3
Liggies1
Liggies2

Een dag het die laerskoolonderwysers met ‘n motorkavalkade oor die kampus gery, van huis tot huis, om met plakkate vir die kinders te vertel: “We miss you guys!”

Op Palmsondag was daar ‘n uitnodiging om enige groen takkie in die voortuin neer te sit. Hier is nie palmbome nie – die groen takkie wat ek raakgesien het, was kunsklimop, en tog het dit die boodskap so goed tuisgebring soos enige palmtak sou kon doen.

Ons mag nog steeds gaan stap, dis ‘n groot genade, veral nou in die lieflike lentetyd. Die koue wind waai bloeiselblaartjies om mens se voete rond; die gras is ongelooflik groen; al wat ‘n boom is, bot en bloei asof hulle betaal word.

Lentedeur
Lenteblomme
Lentebome1
Lentebome2
Lentebome3

Dis die eerste keer in my lewe dat my inherente luigeid tot my voordeel strek! Dit hinder my net mooi niks dat ek nie kan gaan rondrits nie. Ek was langer as ‘n maand gelede laas op enige ander plek as hier waar ek is en ek is innig tevrede.

Dankietog vir WhatsApp – mens is nie afgesny van jou familie en vriende nie.

Dankietog vir YouTube – het vandag na Phantom of the Opera gekyk en opnuut die towerkrag van die uitvoerende kunste besef. Mag ons troebadoers en akteurs tog heel anderkant hierdie eienaardige tyd uitkom!

Dankietog vir boeke! Boekwurms kan mos nooit verveeld raak nie. Het sopas Terry Pratchett se vier boeke oor Tiffany Aching herlees. Watter wonderlike skrywer is hy tog, wat met soveel insig beskryf wat in die gemoed van ‘n 113-jarige aangaan:

‘Indeed,’ she said, and sighed. ‘Yes. The trouble with being this old, you know, is that being young is so far away from me now that it seems sometimes that it happened to someone else. A long life is not what it’s cracked up to be, that is a fact.’

My liewe skoonseun kom soos ‘n warrelwind by die craft room in, waar ek twaalfuur die middag heerlik sit en speel op die blogs. “I’ve got you FOOD!” verklaar hy triomfantlik en pak af uit ‘n yslike sak: ‘n croissant met gefrummelde velle kalkoenrol en kaas, ‘n pakkie skyfies en ‘n wonderlike Amerikaanse koekie: groot en plat, effens bros en tog sag om te kou, met karamelstukkies oral in die sjokoladedeeg ingebak. Vroeër die oggend het hy vir my in die mikrogolf ‘n kaneelrol met loperige versiersuiker gebêre, dit was brêkfis.

Dalk kan ek my in hierdie inperkingstyd besig hou met nate uitlaat…

In die oomblik – VSA2

12 Sondag Apr 2020

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 8 Kommentaar

Eenvoud:

Midde-in die prag en praal van ‘n wondermooie katedraal staan ‘n enkele sanger voor ‘n enkele mikrofoon. Naby hom, ‘n paar treë se marmervloer weg, sit ‘n gryskop-orrelis voor die klawers van een van die grootste pyporrels ter wêreld. Hemelhoë loodglasvensters strooi kleur oor die leë ruimte en ek luister in verrukking na die liedere wat uitstroom oor die hele aarde; sien die leë stede – Milan, Parys, Londen, New York; hoor die dawerende stilte van ‘n wêreld wat tot stilstand gekom het, in plaas van dawerende applous…

Ora pro nobis

Konsert!

10 Vrydag Apr 2020

Posted by Tannie Frannie in Uncategorized

≈ 21 Kommentaar

Die Towerinne het op WhatsApp beland. Soos gebruiklik, baljaar ons. Dis so lekker om hulle stemme te hoor en al die wonderlike kreatiewe projekte te sien. Omdat ek tans in ‘n tydsone ses uur later as die meeste van hulle leef, het ek soggens ‘n hele vrag boodskappe om (met vreugde) deur te werk.

Die lief en leed van my maats maak dat ek sukkel om by te hou – as ek nog sit en giggel oor ‘n kwinkslag, is daar iemand wat van groot hartseer vertel. Ek kom agter dat blogland vir my ‘n beter, rustiger medium is. Maar teen dié tyd is ek verslaaf aan my oggendkuier, dus hinkepink ek maar agterna, vat net so hier en daar grond…

Toe kondig Kameel ‘n konsert aan:

Dames, julle word uitgenooi om deel te hê aan ons konsert. ‘n Sangitem…’n voorlesing…iets komies…’n dansitem. Enigste reël is jy moet die item persoonlik lewer. Vuurvliegie sal die vertoning afskop met ‘n voorlesing. Geniet!!!

Soos mens van Vuurvliegie te wagte kan wees, is haar voorlesing relevant, aktueel en besielend.

Hester vertel ‘n Namakwalandse storie – “en so” is ons almal nog steeds aan die wonder oor wat op daardie pampiertjie geskryf was.

Positief sing in die mooiste altstem ‘n heerlike, oorspronklike liedjie oor Rebusfontein.

Sonell en haar kindertjies sing “Dis julle wat die wind..” en vermurwe elke oumahart op die groep.

Teen die agtergrond van haar pragtige nuwe turkooismuur speel Seegogga vir ons in die mooiste syncopation-styl klavier en daarna mondfluitjie – “O die liewe Marthatjie”.

Toortsie voer my terug na die dae toe ek na my mammie en haar susters se vreugdevolle klavierspel kon sit en luister.

Perdebytjie speel ‘n klassieke stuk wat ek nie kan herken nie, maar ai – dis mooi, die note drup presies, een na die ander…

Woordnoot grawe haar lank-vergete klawerbord uit en speel “Green Door”. Sy laat my sommer na Rebusfontein verlang, waar mens by haar huisie met die groen deur kan gaan kuier…

Kenmerkend Una, ons mens-mensmaat, omvat haar video met die pienk scooter almal van ons: die een na die ander vingergesiggie verskyn en gee elke blogger se veronderstelde reaksie op die moontlikhede van ‘n rit op daai pienk gevaarte.

My mond hang oop van verstomming oor al die talent. Hoe verder die konsert vorder, hoe meer bekommerd raak ek. Al my verflenterde voordragboeke lê in Suid-Afrika, wat gaan ek aanvang? Toe Woordnoot sê sy het nou so effens stage fright, voel ek darem so ‘n bietjie beter – dis nie net ek wie se knieë bewe nie.

Ek gaan soek op die Internet en kry net die regte versie: “Rooikappie” deur Philip de Vos. Maar toe kom vertel Bondels die storie van Rooikappie op video, rooi manteltjie en al, só goed en so snaaks dat almal haar toejuig en daardie onderwerp beslis afgehandel is.

Op die ou einde, omdat dit herfs is in my verre vaderland, lees ek maar ‘n gediggie daaroor. Hoe kon ek my ooit bekommer het? Ek weet mos hierdie gehoor is die mees simpatieke, ondersteunende gehoor wat mens ooit sal kry. Dankie, liewe Towerinne, vir julle bemoedigende kommentaar!

Christa en haar Schnauzertjie lewer die dansitem wat nog kortgekom het, te oulik om te sien.

Kameel dra “Maria” van Eliabeth Eybers voor – ‘n gedig wat vir my van groot betekenis is en ons almal weer herinner: dis Paasfees!

Dan sluit sy skertsend af met:

Napoleon se vaarwelgroet aan sy moeder: En Napoleon sê in ‘n bulderende stem: ‘Tata Mamma’.

Nou lyk dit my asof Seegogga en haar ringnekpapegaaitjie Bekkie dalk nog moreoggend ‘n encore gaan lewer, ek hoop dit werk.

Kameel, wie se breinkind hierdie hele heerlikheid was, som dit goed op:

Hierdie konsert het mens laat lag, sommer diep laat dink, mens jouself laat verwonder.

 

About this blog

This blog is written in Afrikaans, a South African language that evolved from 17th century Dutch. I write in my mother tongue because it is also my heart's tongue, and a language that has been custom-made for life in this country.

Sleutelwoorde

Afrikaans Blogging 101 Om te skryf Ouma wees Persoonlik Toeka-Tokkel

Sonneblomtoekenning vir uitmuntende skryfwerk

Onlangse Bydraes

  • Weerberig, 25 Januarie 2023
  • Kortgeknip.
  • Sjokoladebomme
  • Sondagstap
  • “A Connie Maxwell Christmas”

Blogs I Follow

Onlangse Bydraes

  • Weerberig, 25 Januarie 2023
  • Kortgeknip.
  • Sjokoladebomme
  • Sondagstap
  • “A Connie Maxwell Christmas”

Nuutste kommentaar

Una oor Weerberig, 25 Januarie 20…
appeltjie oor Weerberig, 25 Januarie 20…
woordnoot oor Weerberig, 25 Januarie 20…
scrapydo2.wordpress.… oor Weerberig, 25 Januarie 20…
appeltjie oor Sondagstap

Argief

  • Januarie 2023
  • Desember 2022
  • November 2022
  • Oktober 2022
  • September 2022
  • Augustus 2022
  • Julie 2022
  • Junie 2022
  • Mei 2022
  • April 2022
  • Maart 2022
  • Februarie 2022
  • Januarie 2022
  • Desember 2021
  • November 2021
  • Oktober 2021
  • September 2021
  • Augustus 2021
  • Julie 2021
  • Junie 2021
  • Mei 2021
  • April 2021
  • Maart 2021
  • Februarie 2021
  • Januarie 2021
  • Desember 2020
  • November 2020
  • Oktober 2020
  • September 2020
  • Augustus 2020
  • Julie 2020
  • Junie 2020
  • Mei 2020
  • April 2020
  • Maart 2020
  • Februarie 2020
  • Januarie 2020
  • November 2019
  • Oktober 2019
  • September 2019
  • Augustus 2019
  • Julie 2019
  • Junie 2019
  • Mei 2019
  • April 2019
  • Maart 2019
  • Februarie 2019
  • Januarie 2019
  • Desember 2018
  • November 2018
  • Oktober 2018
  • September 2018
  • Augustus 2018
  • Julie 2018
  • Junie 2018
  • Mei 2018
  • April 2018
  • Maart 2018
  • Februarie 2018
  • Januarie 2018
  • Desember 2017
  • November 2017
  • Oktober 2017
  • September 2017
  • Augustus 2017
  • Julie 2017
  • Junie 2017
  • Mei 2017
  • April 2017
  • Maart 2017
  • Februarie 2017
  • Januarie 2017
  • November 2016
  • Oktober 2016
  • September 2016
  • Augustus 2016
  • Julie 2016
  • Junie 2016
  • Mei 2016
  • April 2016
  • Maart 2016
  • Februarie 2016
  • Januarie 2016
  • November 2015
  • Oktober 2015
  • September 2015
  • Augustus 2015
  • Julie 2015
  • Junie 2015
  • Mei 2015
  • April 2015
  • Maart 2015
  • Januarie 2015
  • Desember 2014
  • November 2014
  • Oktober 2014
  • September 2014
  • Augustus 2014
  • Julie 2014

Kategorieë

  • Afrikaanse blog
  • Uncategorized

Meta

  • Registreer
  • Meld aan
  • Inskrywingstoevoer
  • Kommentaarvoer
  • WordPress.com

Sonneblomtoekenning

Blog at WordPress.com.

DeWetsWild Photography

Disappearing into South Africa's wild places... Again!

Hannes van Eeden

Bodemklippe

Docendo discimus

Enelda

Sonder 'n masker

Wild Adventures Blog

Journey to the wild

Jan Peppler HOME

Exploring Our Connection to People and Place

Chessalee

Everything/Anything and...Chess..."Despite the documented evidence by chess historian HJR Murray, I've always thought that chess was invented by a goddess"--George Koltanowski: from the foreword to:"Women in chess, players of the Modern Age"

Die lewe gebeur

Lomi

Leer, Speel, Skep

kammakastig

... en sê nou daar's 'n ... kat?...

LollaseGoete (Lolla's Thingz)

Welcome to my world - experiences of a middle-aged Wanderer

Daisy op die stoep

Daisy deel haar gedagtes oor die lewe en al sy kwessies

SoundEagle 🦅ೋღஜஇ

Where The Eagles Fly . . . . Art Science Poetry Music & Ideas

Felinity Forum

A source of feline knowledge when watching cat videos is not enough

Jack Greeff jr

Pack in the good weather

Every journey begins with the first step

The Pennsylvania Rambler

Exploring the Histories and Mysteries of the Famous and Forgotten

Carmen Niehaus

LioneL.D

Voyager, Dormir, se Régaler, se Divertir

Dr. Christa van Staden

Opvoedkundige, navorser, blogger en skrywer

Dawid Brits

Lig is beter as duisternis

Leeshoekie

Afrikaanse kortverhale

Wegste: Missives from far and near

Missives from far and near

Madeleine Venter

Skrywer

binnetoe

Wet and Dusty Roads

Camino Stories & Other Journeys

Begaafde Kind Suid-Afrika

Saam kan ons ‘n verskil maak

Die Jaaif van Joni

Gedagtes, opinies en stories van iemand soekend

Henny Loves Africa Travel Blog

Kleuter Kliek

Idees, raad en pret !

Herklink

Virtuele Begrafnisse | Virtual Funerals

Ek kan nie Blog nie ...

Ek is die hoofkarakter in elke dag se storieboek. Ek leef my lewe op die voorblaaie van koerante en hoofopskrifte in tydskrifte. Kom lees my stories en berigte soos ek dit elke dag beleef!

Detouring

Home

Una se gedagtes

Noem-my-Skottie

My journey, my lewe in Skotland

supermanme

Loer Toer

Reisjoernaal oor Hier, asook Daar

Will Will Travel

Musings about my travels...

Een, Twee, Drie. Blog Myself!

'n Storie oor die wêreld, vir die wêreld.

Momma Life 2 the Fullest

From pregnancy to parenting in a busy world

Safari Sunset

A pensioner's blog

Die Aarde en die ruimte

Kan jy onthou

Ons onthou die lekker dinge van die verlede

Natasja Franzsen

- Rou opregte woorde - Partymal vorm woorde in my kop as ek iets hoor, sien of ervaar en dan dans die pen in my hand

Herman van Bon Photography

Fine Art Photography, Napier, South Africa.

Dis Ekke

My vreugdes en frustrasies

Appeltjie

potpouri van stories, foto's, gedagtes, goue vroue

Rolbos ©

Living the life of the common people.

Versindaba

'n Webwerf vir die Afrikaanse digkuns

Masha du Toit

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
  • Follow Reeds gevolg
    • Tannie Frannie
    • Sluit aan by 223 ander intekenaars
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • Tannie Frannie
    • Pasmaak
    • Follow Reeds gevolg
    • Sluit aan
    • Meld aan
    • Report this content
    • View site in Reader
    • Manage subscriptions
    • Collapse this bar
 

Die kommentaar is aan't laai...