Hierdie is ‘n vervolgverhaal deur verskillende bloggers. Om die eerste 4 hoofstukke te lees, klik op die InLinkz skakel hieronder.
Om aan hierdie uitdaging deel te neem, lees die reëls by hierdie skakel.
InLinkz skakel: http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=789999
Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls(2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22)
VRYWARING
Volgens hoofstuk 1 is Oom Esra Nellie se ma se enigste broer. Hoofstuk 4 verwys egter na hom as Nellie se pa se broer, wat interessante nuwe moontlikhede skep. Met behulp van die spoor wat daar gelê word, sou mens bv. so verder kon skryf:
“Nee,” besluit Esra Viljee, “Ek sien nie kans vir die hospitaal nie! Hier dood ek vandag – of dalk nie. Solank ek net die waarheid oor Nellie neergeskryf kry, gee ek nie juis om wat met my gebeur nie.”
Hy klem die pen vas en begin skryf:
Nellie, my kind, jy was nog altyd verstandig, daarom glo ek jy sal weet wat om te doen.
Jy is regtig my eie kind, ek en jou ma was lief vir mekaar. Jare lank al pers jou oudste broer my af, want hy ken ons storie. Ek het maar altyd betaal, want ek was bang vir die gevolge as die waarheid sou uitkom. Ek kan nie meer betaal nie, my geld is op, dis nog net die plaas wat oorgebly het. Jy moet een derde van die plaas erf, my kind, sorg tog dat Chris en Klara dit so vir Oom Dewald Prokureur sê.
Vergewe my dat ek
Esra syg vooroor en die pen glip uit sy kragtelose hand.
“Pa? Pa, Pa!” Klara skud aan Oom Esra se skouer. Hy haal nog floutjies asem, sien sy. “Help, help – Ma, bel die ambulans!”
Wanneer die ambulans in die verte verdwyn, met Klara en Tannie Krissie in haar nuwe Mercedes en ‘n stofwolk agterna, kom Lettie die chaos in die studeerkamer opruim soos wat sy aangesê is. Sy sien die handgeskrewe nota op die lessenaar lê en haar oog vang Nellie se naam. Die huis is so leeg sonder daardie meisie, wat altyd so gaaf en vriendelik teenoor almal was! Nuuskierig lees sy verder, terwyl sy met dankbaarheid aan die geletterdheidsklasse op die bure se plaas terugdink. As sy klaar gelees het, gaan staan sy by die venster oor die veld en uitkyk. Hierdie nota gaan ‘n hele familie uitmekaarskeur. Hoe nou gemaak? Moet sy dit eenvoudig opskeur en weggooi, of moet sy dit net daar op die tafel los?
Tot tyd en wyl ons uitsluitsel oor die verwantskap tussen Nellie en Oom Esra kry, bepaal ek my liefs by Nellie se storie.
@ Hester van Dis Ekke: Dis nie jou kommentaar iewers op een van die ander hoofstukke wat hierdie wending veroorsaak het nie, belowe! Ons dink seker maar eenders.
Die laaste deel van hoofstuk 3 het so gelui:
Jakkie begin ernstig beduie, en die man met die sagte, mooie oë lag.
Goed Jakkie, kom ons vra haar. Juffrou, kan ons jou ñ geleentheid gee en iewers gaan aflaai, of is Kimberley nie jou eindbestemming nie?
In daardie oomblik weet Nellie dat sy ñ lewensbelangrike besluit moet neem, een wat haar toekoms gaan bepaal.
Bly sy, of gaan sy…
*********************
Hoofstuk 5: Bieg, of padgee?
Nellie se oë skiet weer vol trane. “Eintlik weet ek nie regtig waarheen nou nie… Kan julle dalk ‘n gastehuis aanbeveel?”
Jakkie se mamma kyk haar ondersoekend aan. Sy merk op dat die verwese meisie, nadat sy vir Renier handgegee het, weer haar arm koesterend om Jakkie se skouertjies slaan. Net daar besluit sy: “Nou maar dan beveel ek my eie huis aan, dis nie ‘n amptelike gastehuis nie, maar jy kan so lank as wat jy wil verniet daar bly, totdat jy weet waarheen nou!” Nellie probeer teëstribbel, maar haar verligting is duidelik sigbaar. Sy het weliswaar vroeg-vroeg geleer om haar gesigspiere te bedwing, maar haar uitdrukkingsvolle blou oë kon sy nooit so onder beheer kry nie. Miskien was dit haar pragtige oë, saam met die koringkleurige bos krulhare, wat jare vantevore Tannie Krissie se onmiddellike argwaan teenoor die arme ou dogtertjie ontketen het.
“My naam is Marlie van den Berg,” gaan die ouer vrou voort, “en ek gaan nie ‘nee’ aanvaar nie! Kom, Renier, vat ons almal huis toe, asseblief?” Nellie moet nou vinnig dink: hoe gaan sy haarself voorstel? As Oom Esra en Chris op Kimberley na haar kom soek, gaan hulle haar sommer gou opspoor as sy haar regte naam gebruik! “Ek is Suné Davel,” antwoord sy, “Baie dankie vir jou gasvryheid, Marlie!”
Renier wil die toksak by haar vat om dit in die kattebak te sit, maar Nellie klou verbete. Hy sien die benoudheid in haar oë en laat los: “Ag toemaar wat, daar’s genoeg plek op die agterste sitplek vir jou en Jakkie én jou yslike sak,” maak hy ‘n flou grappie om haar te laat ontspan.
Die middag vlieg verby, met Jakkie wat vir haar al sy gunstelingplekke in die welige tuin gaan wys. (Die toksak het Nellie diep in die hangkas in haar kamer gebêre.) Sy en Jakkie klim die groot boom en sit op Jakkie se gunstelingtak hulle bene en swaai. Renier lag te lekker toe hy daar op hulle afkom. “Moet jy nie gaan werk nie?” vra Nellie ewe parmantig. “Ek het skofte geruil om my sus-hulle op die lughawe te kan gaan haal, ek werk vanaand weer.” “Nou het jy dan nie ‘n huis nie?” “Dit ís my huis hierdie – toe Jakkie se pa verongeluk het, het ek hier by Marlie-hulle kom intrek.” Nellie trek haar asem in, kyk vinnig na Jakkie en stamel: “O, ek…ek is só jammer…” Jakkie beduie vir haar dat Oom Renier nou al twee jaar by hulle bly. Met gebare vertel hy verder dat sy mamma graag weer wil gaan werk, maar dat sy vir Jakkie nie sommer by enigeen kan los nie. Maar hy het vandag ‘n baie goeie plan gekry: Nellie kan hom mos oppas! Sy verstaan wat hy vir haar vertel en sy praat ook gebaretaal en hy wat Jakkie is, hou baie van haar. Renier los die twee daar in die boom; stap stadig en nadenkend terug huis toe.
Vroegaand eet hulle gesellig saam en ten spyte van al haar kommer, slaap Nellie heerlik rustig.
Die volgende oggend stap sy by die eetkamer in en sien die Volksblad op die tafel lê. Groot swart letters basuin dit uit: “Vervalser slaan weer toe”. Sy gryp die koerant en lees:
“Vervalste R200-note is gisteroggend gebruik om vir verblyf by die Road Lodge in Bloemfontein te betaal. Volgens die hotelbestuurder word R200-note altyd goed bekyk en kon hulle dus gou agterkom dat dit vervalsings is. ‘n Saak is aanhangig gemaak en die polisie sal die note nou vir vingerafdrukke toets.
“Die bevelvoerder van Bloemfontein se sentrale polisiestasie in Parkweg het by navraag bevestig dat dit die vierde geval vanjaar is waar vervalste R200-note in die stad opgeduik het. Die vorige gevalle was by die Landbouskou, die Koöperasie en die diesel-depot, wat die vermoede laat ontstaan het dat die vervalser moontlik in landboukringe kan beweeg. ‘Hierdie nuwe geval pas egter nie in by ons teorie nie. Die polisie sal nou met hernude ywer ondersoek instel en ek wil hierdie skelms waarsku dat hulle met die volle mag van die wet te doene gaan kry!’ – aldus brigadier Mpho Sekonyane.”
Dit voel vir Nellie asof sy oormekaarkyk van die skrik. Vervals?! Haar wonderlike meevaller is niks werd nie – trouens, dit het haar nou onwetend in die vreeslikste moeilikheid laat beland! Hmm, ja, onskuldig is sy sekerlik nie – sy het immers die geld vasgelê – maar nou het sy met een felle slag in die visier van die hele Bloemfonteinse polisiemag beland! Sy ruk soos sy skrik toe Renier by die eetkamer ingewaai kom, maar kry dit darem reg om redelik normaal op sy vrolike groet te antwoord.
“Wat staan jy so rond? O, jy het die hoofberig gelees. Bloem se polisie het ons ook al gevra om te help met hulle vervalsingstameletjie! Suné? Wat’s fout? Iets hinder jou vreeslik, ek het dit gister al opgemerk. Wil jy my nie maar vertel wat jou so pla nie? Dalk kan ek op die een of ander manier help?”
Nellie sien die opregte besorgdheid op Renier se deernisvolle gesig. Jare lank het sy alleen al haar laste gedra; dit sal so ‘n verligting wees om net hierdie hele petalje uit te stort, sodat sy uiteindelik op iemand anders kan steun…
Sal sy bieg, of so gou moontlik plan maak om pad te gee − en indien sy sou besluit om te vlug, waarheen dan?
Jinne tannie Frannie dis nou ‘n amasing wending. Ek hou baie hiervan. Maar jong julle gee my hartkloppings met soveel wendings. Hoop ek gaan weet wat om te skryf as dit my beurt is….
Frannie, ons twee loop op dieselle storielyn. Ek het ook Oom Ezra as due pappa bedink. Ek moet bely ek het die verwarring met sy verwantskap gemis. Ek leer met hierdie oefening dat mens elke karakter moet byhou. Gaan nou sit en elke persoon en verwysings na sy of hy lys. Dis sekerlik waar karakterkaarte in skryfkursusse nuttig inkom. Knap en interessante wendings in beide storielyne.
Frannie, jy weet van skryf, jong. Nou gaan ek die hele storie sommer weer van vooraf lees, hierdie gaan ń skitterende verhaal wees!💃
Ja ek sien mos hom as ook as die pa. Jammer oor die familieverwantskap verwarring. Ek pleit skuldig. Het gedink hy en Nellie se bloedma het n verhouding gehad. Dit was sy swaer se 1ste vrou. Sy is intussen dood toe trou haar man met Esra se suster. Nig een vd redes hoekom sy so maklik weggegee is. Die swaer was baie kwaad oor die verhoudinging en ook jaloers op die ryk Esra, ens ens. Maar dit kan dalk heeltemal anders ook wees, ne! Wie sal weet?
Moeilikheid is, Nellie was die jongste Visagietjie, dus sou hierdie oplossing ook nie werk nie. Wonder voorts of iemand met die naam “Ou Ellie Vatlappie” na nege kinders die energie vir ‘n affaire sou hê?
Nee ek glo nie hy het n affaire gehad nie- Esra het! Of dalk het die waarheid waarvan Esra praat niks mey dir kind te doen nie, maar skegs met iets heel anders- waaby die geld betrokke is. Die toekpms sal voirsprl. Hester het goefgunstiglik d familieverwantskap verander. Ek sal in d toekoms versigtiger wees!
O ek hou van hierdie vervalsingsopsie Frannie! Wow! Hoe gaan sl hierdie drade bymekaarkom? Kan nie wag om te sien wat gaan gebeur nie
Sjoe! Sommer twee stories in een! Wow! Ek hou van eerste een se moontlikhede.
BAIE interessant geskryf. Mag ek nou die eerste deel ook gebruik as deel van die storie? Nellie sal beslis moet oplet wat sy doen en se met Reinier in die omgewing.
Jy kan maar voortgaan met die eerste deel van die storie scrapy – die moontlikhede is legio: Oom Esra leef nog en kan dalk huis toe kom, hy kan dalk berou kry oor sy nota, dalk slaan sy vrou hom finaal dood met ‘n koekroller. Dis nou te sê as Lettie nie die nota vernietig nie. Come to think of it – Lettie kan dalk die nota vir haarself hou en ook begin om die Viljees af te pers! 😈 Wag, laat ek sjarrap, nou-nou skryf ek namens jou.
Ha ha,dis presies wat gebeur as mens begin dink aan wat kan gebeur.
Bwahahaa – Tannie Krissie kom my eerder voor as ‘n gifmoordenares?
Jy’s dalk reg, een van daardie stil, giftige soort.
Jy kan sekerlik maak soos wat jy wil – dis mos nou jou beurt!
Ja ek het al n hele gesprek met Hester gevoer oor die familie-uitleg. My storie is geskryf en ek sal hom 1ste Aug pos.
Sien uit daarna!
Ek gaan Lekkervurig se raad volg en begin notas skryf
Mmmm, die familiebande raak nou ingewikkeld. As ons so voortgaan, sal Nellie een van die dae uitvind dat sy haar eie ouma is. Whahaha. Dankie vir die uitlig van hierdie probleempie Frannie.
Ek sou ter wille van helderheid aanbeveel dat ons nie die storie se wending in die kommentare verander nie, maar hou by dit wat in die hoofstukke self geskryf word, ter wille van die vloei van die verhaal. My voorstel sal dan wees dat Seegogga en daaropvolgende bloggers die verwantskap wat in hoofstuk 1 gestel is aanvaar as die korrekte een.Ek het hierdie manier van skrywe voorgestel omdat dit ‘n makliker manier is om die storie te volg en dit beteken dat elke skrywer moet seker maak dat hy / sy by die feite hou, anders raak ons weer so effe deurmekaar soos in Toweropstal en verloor so hier en daar die draad van die storie. Overgeset synde, skryf die storie in die blog, nie in die kommentare nie.
Having said that … bogenoemde is net my mening en deur die bal aan die rol te sit, het ek reeds my rol uitgespeel – die bloggers moet maar self besluit hoe die verhaal moet verloop.
Ja dit was n glipsie.
Ons gaan dit regstel. Kyk uit vir my blog waarmee ek nou besig is.
Ja, en nou is daar ‘n polisieman met sielvolle oë wat Nellie wil omhaal om te bieg. My verstand sê ‘n geheim is net ‘n geheim solank as wat een persoon daarvan weet en pasop wie jy vertrou – polisiemanne word opgelei om geheime uit te snuffel. Ek wonder wat die volgende blogger hiermee gaan aanvang!
Ja dit was n glipsie. Vek gaan my storie in die blig net effentjues verander as ek mag? Of is dit te laat, Hester?
Ek gaan die verandering doen soos wat ons bespreek het – dit gaan die maklikste wees. Ek gaan nou-nou die blog plaas en die opsomming opdateer.
Nou toe…. vervalste note!!! Dis puik Frannie. Nou is dit sommer ‘n speurverhaal ook 😚
Weet jy, Kameel, Hester het ook iewers in die kommentare bespiegel oor vervalste note! Maar ek b’lowe die idee het in my kop gekom voor ek haar kommentaar gelees het.
Ek dink dis puik, glo nie ek sou vir ‘n oomblik daardie kant toe gedink het nie.
Duidelik het niemand nog jou ou R200-nootjie met soveel agterdog beloer soos wat al met my gebeur het nie!
Nee ek glo nie hy het n affaire gehad nie- Esra het! Of dalk het die waarheid waarvan Esra praat niks mey dir kind te doen nie, maar skegs met iets heel anders- waaby die geld betrokke is. Die toekpms sal voirsprl. Hester het goefgunstiglik d familieverwantskap verander. Ek sal in d toekoms versigtiger wees!
“Ou Ellie Vatlappie” verwys na Nellie se má.
Sjoe… daar’s draaie op jakkalsdraaie!
My kop smokkel met al die doen en late…
ek laaik al die manewales! 😉
Frannie hierdie is puik, dit lees soos ‘n speurroman
Sjoe…julle trek darem hase uit die hoed uit!!! Skitterend!
Terug pieng: Blogkaleidoskoop Hoofstuk 10 Die groot besluit – toortsie.com