Vroegherfs

In die onlangse skoolvakansie was talle oumas so bevoorreg om hulle kleinkinders se geselskap te kon geniet terwyl pa en ma moes werk – en ek was een van hulle. Op drie agtereenvolgende dae het ons in drie parkies hier naby ons gaan speel. Hierdie boompie het my vertel dis vroegherfs.

Joshua klim in die “perd” se kop in – hy sal dit nie veel langer kan regkry nie, die mannetjie groei vinnig!

Die kleintjies ontdek ‘n pragtige geverfde klip. Dis deel van ‘n gemeenskapsinisiatief – as mens so ‘n klip vind, moet jy dit weer wegsteek vir die volgende persoon om te ontdek. Vir die volgende twee dae soek ons na nog klippe in die ander parkies, maar tevergeefs. Ons sien wel op fb dat ander mense klippe kry – “ons” klip wat ons weer weggesteek het, word ook (her)ontdek.

Op die laaste dag van ons parkie-driekuns gaan ons na die mooiste parkie, gewapen met koeldrank en eetgoed. Dis weer ‘n lieflike dag. Daar is ‘n bankie vir ouma, gerieflik naby die bolvormige klimraam wat Joshi en Gabby bestorm. Gabby hang onderstebo aan haar armpies en skop dan haar plakkies uit, dat hulle soos vrot velle links en regs val – iets wat ouma geweldig vermaaklik vind.

Ons stap twee keer die paadjie wat reg rondom die parkie uitgelê is. Joshi en Gabby pak die “oerwoud” op ‘n bultjie aan en Josh meet kragte met doringtakke (hy het verloor, maar hy is trots op die prikmerke op sy armpies – medaljes van onverskrokke avontuur).

Wanneer al drie lekker moeg is, gaan ons huis toe, versadig van vars lug, deurdrenk van sonlig, gestreel deur die lieflike vroegherfs.

Dankie, Heer, vir vrede en veiligheid. Ontferm U tog oor die kinders wat deur oorlog verskeur word.    

Hosanna!

In die week pos ons predikantsvrou op fb foto’s van ds Hannes in sy studeerkamer, met hulle eerste kleinkind op sy skoot, besig om sy preek vir Palmsondag te maak. Dit gaan ‘n kinderdiens wees en die kleintjie is glo besig om as konsultant op te tree.

Saterdag in die koue reën sny ek en Joshua twee palmtakke af om Sondag kerk toe te neem, soos wat die kinders gevra is om te maak. Die takke is reusagtig – ons sny net die punte af om saam te vat. Gabby wil nie saamgaan nie, maar Joshua is vuur en vlam.

Photo by Anna Tarazevich on Pexels.com

Ouma was verniet benoud dat die outjie nie gaan stil sit nie – hy is stroopsoet. Die lieflike spel van ons orrelis vul die kerk: “Hosianna, Seun van Dawid!” Ten spyte van die koue, somber dag skyn die loodglasvensters se kleure helder en warm. Terwyl ons sing, vat die kinders hulle takke vorentoe om in die twee groot potte aan weerskante van die preekstoel gerangskik te word.

Ds Hannes vertel die verhaal van al die gebeure op die heel eerste Palmsondag: die Koning wat op ‘n donkie ry; grootmense wat takke en klere op die straat oopsprei en “Hosanna” sing; kinders wat in die tempel aanhou uitroep: “Prys die Seun van Dawid!”; Jesus se verontwaardiging oor onreg en sy genesing van blindes en kreupeles. Ten slotte is daar ‘n treffende boodskap aan die volwassenes in die kerk: Lank nadat julle stemme reeds stil is, sal julle kinders steeds julle voorbeeld ‒ goed of sleg ‒ uitleef.

Hoe dankbaar is ek oor my maatjie vanoggend! As dit nie vir klein Joshua was nie, het ek seker nie vandag by die kerk uitgekom nie en sou ek ‘n uur van loutere vreugde ontbeer het.

(1) 2022-04-10 “Woorde om die kruis : HOSANNA!” Ds Hannes vd Merwe – YouTube

In die oomblik – 2022(11)

Saterdagaand en Joshua is laf. Hy sit op sy hurke en fladder met gebuigde armpies terwyl hy hoendergeluide maak.

Joshua: “Het jy geweet as hoenders slaap, dan lê hulle eiers? Ek was by Hoenderklas, en daai tyd het almal geleer hoe hoenders werk.”

Photo by sarah Richardson on Pexels.com