My kind pas bedags ‘n vierjarige op – Josie, met die kuiltjies op elke kneukeltjie. Soms moet ek instaan, want V is baie besig, en vandag was weer so ‘n dag.

Ons hoor ‘n kat weeklaag en sien hom deur die venster: die ou groot wit-en-gemmer rondloperkat wat so af en toe hier kom kos bedel. Hy lyk gehawend, met ‘n groot wond op sy wang waar ‘n abses oopgebars het, waarskynlik as gevolg van ‘n bakleiery. Ons gaan gee hom ‘n pierinkie “nat kos”.

Dis koud buite, maar die son skyn helder op die kindjie se gladde voorkoppie waar die hartseer en bekommernis plooi, al probeer ek haar verseker dat die kat darem nou nie meer honger is nie.

Wanneer Josie en ek nou weer ‘n konfrontasie het – want sy het ‘n sterk wil – sal ek terugdink aan die erbarming op haar gesiggie vandag …