Vir Una

Vanoggend toe ek opstaan, draai ‘n ou liedjie in my kop − al in die rondte, al in die rondte – en ek hou nie eens eintlik daarvan nie!

Maar vanoggend is my hart so vol dankies dat ek ‘n paar sal moet uitskrywe, anders ontplof dit dalk.

Die lieflike waters van Mosambiek het iewers diep in my siel vasgespoel, ‘n kragbron vir elke dag.

Dis vandag my pappa se verjaarsdag. Ek sit weer in die sonnige sandput en speel, met hom langsaan op die mandjiestoel, besig om vir my skyfies biltong te kerf…

Dit was nog donker vanoggend toe Joshi se klein figuurtjie by die deur inkom. Hy pak die geld waarmee hy vandag (nog) ‘n waaier gaan koop op die bed uit, sy hele wese een stuk opwinding en afwagting.

Hoe kan mens so onverdiend en oorvloediglik met vriendskap geseën word? Soveel so dat jy maar net hoef rond te sit en bederf te word? Die dae daar langs die Hartebeespoortdam, in Una se mooie huis, het my die krag gegee om terug in Pretoria ‘n jillende 8ste verjaarsdagpartytjie te deurstaan.

Seegogga vertel van die suidelike Goue Vroue se oggendtee en ons noordelikes se avonture flits voor my geestesoog. Pret, plesier en geborgenheid – wat meer kan ‘n mens vra?