Dit sous. Dit lyk asof iemand in die wolke aanmekaar derduisende emmersvol water oor ons omkeer. Halfvyf op ‘n somersmiddag en dis amper donker. Reg bokant ons blits die weerlig en rammel die donderweer so te sê tegelykertyd. In die tuin val ‘n dooie boom bo-oor die klimraam om; in die kombuis stroom die reënwater dwarsdeur twee kaste deur ‘n voorheen onbekende lekplek waar ‘n dakteël geskuif het. Maar in Gauteng mag mens nie oor reën kla nie.

Onder ’n afdak is my skoondogter besig om spaghetti oor ‘n vuurtjie in die Weber te kook. In die kombuis het sy maalvleis op die gasstofie aan die gang, gemaak met geurige gekapte groente wat haar pa gegee het toe sy gister die kinders by haar ouerhuis gaan bad het.

Vandag is die derde dag wat ons sonder krag sit – ‘n substasie het afgebrand, daar is straatgerugte van sabotasie. Nuwe besems van die stadsraad hou ons ingelig en dit help nogal, al is die nuus strykdeur sleg: die prognose is nege dae sonder elektrisiteit. Laatlam is iewers in die strate op soek na ‘n garage wat nog olie vir die “gennie” in voorraad het – hier in ons buurt is alles uitverkoop. Dankietog vir die kragopwekkertjie, wat ‘n onlangse aanwins is, al raas hy soos ‘n trekker en kan hy nie eens ‘n ketel kook sonder om uit te klink nie – ten minste sorg hy vir wifi so af en toe. En hy maak Joshua (5 jaar oud) se hartjie bly want dis nog ‘n masjien waaraan die kleinman hom kan verwonder.

So in die strome reën is Joshua besig om met die pienk sambreel en moddervoete heen en weer tussen die huis en die afdak te loop om “seker te maak of mamma okay is”. Sussie Gabby staan by mamma in die koue en hou vir haar en die spaghetti dop. Ouma dwaal bekommerd in die huis rond…

‘n Jaar gelede was ouma in Amerika, die “land of plenty”, waar ‘n sneeuskraper binne ‘n uur nadat dit begin sneeu het, reeds op en af in die strate jaag om die paaie skoon te skraap. Daar gebeur kragonderbrekings slegs vanweë natuurrampe en vullislorries met ‘n bemanning van een ry gereeld alles weg wat op die sypaadjie uitgesit is, al moet die bestuurder uitklim en voorwerpe wat die lorrie se knypers nie kan vasvat nie, self oplaai. Die kersboom was opgeslaan en versier, met talle mooi toegedraaide geskenke op die vloer onder sy takke, op die rooi kersboomvalletjie waar Midnight die kat so graag lê. Buite was daar skilderagtige sneeu; binne was daar vredige stilte of andersins kersliedere.

Hier donder die weer en die kragopwekkers brul. Die vet reëndruppels druis op die dak, hoor en sien vergaan. Daar was nog geen kans om ‘n kersboom te versier nie, ons is te besig met noodplanne vir oorlewing. Wat kersgeskenke sou gewees het, is nou duur petrol en olie vir die raasbek in die garage. Ouma se blogtyd is erg aan bande gelê en wanneer daar wel sein is, moet sy in die sitkamer gaan sit en te midde van die gesinsgeroesemoes probeer dink.

Maar vanaand vergryp sy haar aan die lekker spaghetti bolognaise wat haar slim dogter gemaak gekry het.

Voorwaar, Afrika is nie vir sissies nie. Dankietog vir voorgeslagte van Hugenote, Voortrekkers, grootwildjagters, bittereinders en ander hardkoppiges!