My hart is so vol dankbaarheid, dit loop in trane oor.

Donderdag is dit Thanksgiving hier in die VSA – watter lieflike gebruik is dit tog, om amptelik en plegtig van ‘n mens se dankbaarheid oor al jou seëninge te getuig. Vir my was 2020 ‘n jaar van onmeetlike seën, van vertroeteling en bederwery, goedheid en guns.

As alles vlot verloop, “as ons deur al die hoepels gespring kry”, soos my dogter dit stel, vertrek ek oor bietjie langer as ‘n week terug Suid-Afrika toe.

Ons gaan vir oulaas saam kerk toe, waar ek oorstelp word deur die liefde van my Amerikaanse kinders se “gesin in Christus”. Ek kry van alle kante goeie wense, seënbedes word oor my gefluister terwyl ek styf vasgehou word.

“Die gemeenskap van die heiliges” was vandag ‘n lewende, polsende warmte in my dankbare hart.

Photo by Hal Nixon on Pexels.com