Augustus is ‘n afskeepmaand hier in die noorde – nie meer winter nie, nog nie lente nie. Middel van die dag stowewarm, maar koud in die oggende. Vaal en stowwerig en winderig, met die ellendige luiperdboomblaartjies wat orals rondwaai…

Saterdagoggend, halfpad deur ‘n langnaweek wat my heeltemal onverwags oorval het, word ons met bewolkte weer wakker – maar of daar reën van gaan kom, is te betwyfel. Die kindertjies ly aan kajuitkoors, hulle ouers is reeds vodde na gister se Vrouedag-oppas. Ouma doen maar so op die agtergrond haar bes, maar dis ook nie goed genoeg nie, sy word ronduit deur die vyfjarige vertel dat haar kamer “boring” is; die einste kamer wat op ander dae ‘n toweragtige “boomhuisie” kan wees. Maar wag – ahaaa! Ouma het ‘n wonderlike troefkaart: Rebusfontein!

Met twee kosbare klein handjies warm in myne, maak ons ons oë toe en konsentreer baie hard…Woerts! Hier staan ons voor die ivoortoringhuisie.

Huisie

Lelik draf met haar maer katlyfie straataf, sy het net betyds die energiestroom gehaal om saam te kom en is nou oop-en-toe op pad na die rykgeskakeerde dieregemeenskap om te gaan hallo sê en so bietjie oor haar nooi en die kleinkinders te skinder. Ek kan haar net hoor: “Ja, miaau, en wee-julle, dan vat daai klein merrie Gabby my om die lyf en sleep my weg van my lekker warm lêplekkie af, dra my soos ‘n sak patats na waar sy ook al wil…En die lekker kos is al weer op, die ander kat Tortellini vreet soos ‘n sywurm, daar’s net van die slegte soort oor…En oor Joshua wil ek glad nie praat nie, hy is die grootste klein verpesting! Gelukkig verkies hy om ons arme hond Muis te treiter, dus kan ek hom gewoonlik ontglip…Julle honne hier op Rebusfontein moet maar liewers spore maak as julle daai mannetjie sien aankom, hy ken net vir Muis en Muis is die geduldigste liefiehond op aarde…Weet nie hoe julle opregte spulletjie schnauzers sy aanslae sal kan verduur nie…Aaa, hoe mooi groen is die gras hierso, spin-spin, knie-knie, by die ander huis is daar net stof en droogte…”

100_2459

Intussen gaan ek en die twee kleintjies die toringhuisie binne en gaan sommer reguit na die toring toe. Gelukkig ken hulle trappe en huppel maklik teen die draaitrap op. Hulle sleep die mandjies en bokse met hulle pa, oom en tannie se kleintydspeelgoed nader en begin uitpak: outydse Barbies met eienaardige klere; ‘n verbleikte karretjie of twee; deurmekaar lego’s wat nog steeds heerlike speelmoontlikhede bied. Intussen kan ek ‘n rustige koppie tee geniet…maar eintlik het ek volwasse geselskap nodig en daardie leemte sal enige Towerin wat dalk ook vanoggend na Rebusfontein weggebreek het, kan vul.

‘n Kort rukkie later slenter ons drie met Towerinstraat langs na die dorpsmeent. Dit lyk asof die langnaweek in die werklike lewe heel aangenaam verloop, die Towerinne se huisies staan toe en die straat is verlate. Ons gaan hardloop op en af teen Rebusrus Amfiteater se halfmaansitplekke, staan onder op die verhoog (dalk moet dit eerder die “verlaag” genoem word?) en verlustig ons in die wonderlike akoestiek. As ons uitasem gesing is (Hansie Slim, Ou Oom Klasie het ‘n plaas, ‘n Worsie en ‘n Pannekoek…) gaan drink ons water uit die put. Harpy kom aangevlieg en Joshi skrik hom heeltemal oor ‘n mik, sit ‘n keel op en skrou “Mamma, mamma…”

Ouma het nou genoeg gehad en gou-gou is ons terug in die werklike lewe. Dis nou weer bietjie pa en ma se beurt!