“Waarheen gaan jy, Ouma?” “Kerk toe, Liefie.” “Is dit Sondag?” “Nee, dis Saterdag, maar vandag is ‘n spesiale dag – Ouma sal jou vertel as ek terugkom.”
So ver soos wat ek ry, wonder ek: hoe vertel mens vir ‘n vierjarige van Bloedrivier? Nee – jy durf dit mos hoegenaamd nie doen nie! Haar wêreldjie is veilig, daar’s nie plek vir mense wat mekaar seermaak nie. In ieder geval is die bloeddorstige, heldhaftige verhaal hoegenaamd nie vanpas in 2017 nie.
Die gesamentlike diens van die drie susterskerke word in my eie gemeente se kerkgebou gehou. Die kerk is leër as op ‘n gewone Sondagoggend… Met orrel-en-trompetbegeleiding sing ons Psalms, Die Lied van jong Suid-Afrika en, reg aan die einde, verse 1 en 4 van Die Stem.
Ek verlang verskriklik na my boetie, wat as seuntjie altyd saam met ‘n maatjie wie se pa by die reëlings betrokke was, ‘n Geloftedagdiens gaan bywoon het. Ag, hy moes vanoggend hier langs my gesit het! Ek het twee jaar gelede by hom en sy/my geliefdes in Nieu-Seeland gekuier en ek weet nie of ons mekaar ooit weer op hierdie aarde gaan sien nie…
Die diens is gedemp, boetvaardig, verootmoedigend. Psalm 107 vermaan ons: “Wie verstandig is, … moet let op die Here se dade van trou.” Daar kry ek, soos maar altyd weer, die antwoord op my dilemma.
Terug by die huis, vinnig so in die verbygaan in die kombuis, verduidelik Ouma: “Vandag is ‘n spesiale dag, ons noem dit ‘Geloftedag’. Lank terug was ons mense in baie groot moeilikheid. Hulle het die Here gevra om hulle asseblief te help en Hom belowe dat hulle elke jaar op hierdie dag soos op ‘n Sondag kerk sou hou, op die dag waarop Hy na hulle gebede geluister het.” “O,” sê die kleintjie en gaan haar gang.
Mag sy altyd weet dat haar hemelse Vader na haar luister.
Tannie Frannie 
Dit is ook wat ek vir hulle vra, Frannie. Dat hulle altyd sal weet hul Vader is by hulle.
Uitmuntend! Ek sou haar nie beter kon antwoord nie. Want dis presies wat Geloftedag is: n Getuienis dat God goed is, ons nie so veel nie. Dat God getrou is, ons glad nie.
Vanmiddag het die tienjarige, wat in ‘n Engelse privaatskool is, vir Ouma en Oupa dieselfde gevra…. plaas lees ek jou blog vroeër.
Hoe dikwels gebeur dit dat ons ‘n kind se vraag probeer antwoord met te veel informasie!
Baie hartseer dat daar so min die diens bygewoon het. Dis of die verlede nie meer soveel saak maak as toe ons jonk was nie. Die ouers van vandag het n geheel ander siening oor die gebeure.Ek dink die verbrokkeling van geloof is n groot oorsaak van die koue skouer wat vandag gegee word. Hier is die tradisievaste mense meer die ouer garde. Hul staan nog sterk teenoor belangrike ooreenkomste tussen partye. Jongeres het nie n saak nie, is nie hulle wat dit gedoen het nie so waarom dit respekteer.